CINDERELLA
aka SIN-DE-REL-LA

::TYTUŁ POLSKI::
Kopciuszek

::REŻYSERIA::
Man-dae Bong

::SCENARIUSZ::
Kwang-soo Son

::MUZYKA::
Jin-yung Hyun

::OBSADA::
Ah-yung Ahn, Gyu-ryung Ahn, So-min Jeon...

::KRAJ::
Korea Południowa

::ROK::
2006

::CZAS TRWANIA::
90 min.

Koreańskie kino grozy zdecydowanie wyróżnia się nie tylko na tle produkcji europejskich czy amerykańskich, ale też azjatyckich - japońskich i chińskich. Jest bardziej stonowane, stawia na nastrój i dramatyczną fabułę. Jej niezwykle istotnym elementem stają się bohaterowie i relacje pomiędzy nimi, które zwykle dają początek niewyjaśnionym wydarzeniom. Elementy grozy stosowane są z umiarem, w sposób wyrafinowany, nie są bowiem celem samym w sobie, lecz częścią świata przedstawionego. Duchy w horrorach azjatyckich pojawiają się w konsekwencji działań postaci, jako takie nie są anomalią w zastanej rzeczywistości. Ich istnienie nierzadko staje się dla bohaterów impulsem do zrewidowania dotychczasowego sposobu postępowania i podjęcia próby naprawienia krzywd, bo zwykle to w niej leży przyczyna pojawienia się duchów. Historie w horrorach koreańskich przedstawione są w skomplikowany sposób, wydarzeniom brakuje chronologii, co może utrudnić odbiór widzom przywykłym do łopatologicznego wykładania fabuły. Podczas seansu mnożą się pytania, które do końca mogą pozostać bez odpowiedzi. Pewnym standardem jest tu także obecność czarnowłosej zjawy. Co ciekawe, filmy te przeważnie są co najmniej dobre, a zdarzają się wśród nich i wybitne. Do tych ostatnich należy Cinderella Man-dae Bonga.

Tytuł filmu nawiązuje do znanej baśni braci Grimm - Kopciuszka. Jednak w tym koreańskim horrorze nie ma ani złej macochy, ani zapracowanej sieroty, brak też dobrej wróżki, księcia czy zgubionego pantofelka. Tytułu nie należy rozumieć dosłownie, to raczej pewna analogia, natomiast jego adekwatność zyskuje potwierdzenie pod koniec filmu.

Cinderella, jak wiele innych horrorów z Azji, jest przede wszystkim opowieścią o ludziach i o koszmarze, jaki został zrodzony w wyniku zderzenia okoliczności, gwałtownych emocji oraz podjętych w związku z tym decyzji. Głównymi bohaterkami są matka - doskonały chirurg plastyczny i nastoletnia córka (kobiece bohaterki również wydają się symptomatyczne w koreańskim kinie grozy). Koleżanki dziewczyny chętnie korzystają z usług lekarki. Niespodziewanie nastolatki, które poddały się upiększającym operacjom, zaczynają umierać w dziwnych okolicznościach. Tymczasem córka pani doktor odkrywa w rzeczach matki tajemnicze zdjęcia i dokumenty zdające się sugerować, że nie jest jej biologicznym dzieckiem. Relacje obu kobiet psują się, młode dziewczęta wciąż umierają. Obie sprawy wydają się być związane zarówno z matką, jak i jej praktyką lekarską.

Cinderella to horror nastrojowy. Już od pierwszych kadrów wiadomo, że będziemy mieć do czynienia z kinem niebanalnym i wymagającym skupienia oraz myślenia podczas seansu. Kobiecy głos śpiewający Happy Birthday, tort ze świeczkami - nigdy nie zostanie zjedzony, bo wypadnie z rąk kobiecie, gdy odkryje, że ta, która miała go dostać, powiesiła się w ciemności swego sekretnego pokoju... Ktoś stracił wszystko, by inny mógł wszystko zyskać - czyż nie to jest jedną ze smutnych prawidłowości ludzkiego życia?

Film straszy "klasycznie po azjatycku", od czasu do czasu w tle przesunie się długowłosa zjawa. Twórcy długo trzymają widza w niepewności - duch to czy halucynacje po narkozie? Tak jak w innych horrorach koreańskich także w Cinderelli akcja rozwija się powoli, a na pierwszy plan wysuwają się relacje pomiędzy matką i córką oraz wszechobecna atmosfera tajemnicy. Elementy grozy i makabry dozowane są oszczędnie, co wzmacnia siłę ich oddziaływania na widza. Szczególnie szokującą w takim kontekście staje się scena, kiedy dwie dziewczyny okaleczają się wzajemnie w pracowni plastycznej.

Nie będzie przesadą nazwanie Cinderelli filmem mądrym i poruszającym, zawierającym istotne przesłanie, choć zwykle nie to mówi się o horrorach. Dla niektórych widzów może okazać się to jego wadą. Horror ten wyzwala silne emocje, ale niekoniecznie typowe dla gatunku. Smutna jest bowiem historia tytułowego Kopciuszka... Cinderella jest także w dużym stopniu filmem o matce i jej przywiązaniu do dziecka. Są jednak rzeczy, których człowiekowi nie wolno się dopuścić nawet w imię miłości. Złamanie tego tabu pociąga za sobą czyjąś krzywdę - rodzi zło. W krytycznym momencie może się okazać, że na próbę odkupienia jest już za późno...