Lata 70. To według wielu fanów horroru okres, w którym powstały największe filmy grozy. Wymienię chociażby Egzorcystę (1974), Omen (1976), Halloween (1978) czy też Alien (1979). Wśród wielu niezapomnianych obrazów z tamtej dekady, jednym z najbardziej ciekawych jest bez wątpienia The Amityville Horror. Jego wyjątkowość, która odróżnia go od innych horrorów o nawiedzonym domu, polega na tym, że jest to film oparty na faktach.

Dnia 18 grudnia 1975 roku młode małżeństwo, George i Kathy Lutz, wraz z trójką dzieci wprowadza się do dużego domu w Amityville na Long Island. Początkowo rodzina jest zachwycona nowym zakupem - trzy piętrową rezydencją z garażem, basenem i własną przystanią na łodzie. Nie zniechęca ich fakt, że rok temu zostali tam brutalnie zamordowani poprzedni właściciele - rodzina DeFeo. Jednak dziwne zjawiska, niewytłumaczalne zdarzenia powodują, że zaczynają szukać pomocy u duchownego - ojca Delaney, twierdzącego, że dom jest nawiedzony. Mijają kolejne dni, a zło zagraża rodzinie coraz bardziej...

Tak pokrótce przedstawia się fabuła. Filmu, w którym twórcy wzięli sobie do serca regułę, że "najbardziej straszy to, czego nie widać". Było to znakomite posunięcie, gdyż wzmocniło realizm całej historii. Innym plusem tego horroru jest, bez wątpienia, muzyka autorstwa Lalo Schifrina, za którą został nominowany do Oscara i Złotego Globu. Kompozycja ta doskonale oddaje klimat ponurego domu na Long Island. Obsada gra swoje role przekonująco i z zaangażowaniem. Opętanie George’a Lutza to mistrzostwo gry aktorskiej, znakomita przemiana z kochającego męża i ojca w zimnego, bezdusznego drania. Film posiada niesamowity klimat i mimo wolno posuwającej się akcji, wciąga i zaskakuje. Wielu widzów uważa, że minusem jest nic nie wyjaśniające zakończenie. Jednak to dobrze, że twórcy nie zdecydowali się dopisać czegoś od siebie, zostawiając je takie jak w książce.

Horror ten odniósł bardzo duży, jak na owe czasy, sukces komercyjny, zarabiając prawie 90 milionów dolarów. Zdobył też kilka nominacji do prestiżowych nagród filmowych (m.in. wspomniane nominacje za muzykę). Jego sukces spowodował, że do dnia dzisiejszego powstało 7 kontynuacji i remake. Przyczyną tego jest niewątpliwie fakt, że opiera się na prawdziwej historii, ale także jest to sprawnie opowiedziana historia o nawiedzonym domu.

Zanim przejdę do podsumowania, jeszcze słowo o remake’u, który powstał w 2005 roku. Mimo, że jest uważany za całkiem straszny horror, jednak bardzo odbiega od wydarzeń opisanych w książce Jay’a Ansona. Twórcy chcąc stworzyć bardziej przerażającą wersję, dodali od siebie dużo nieprawdziwych elementów. Sam George Lutz był niezadowolony i zaskarżył nawet producentów o ukazanie go w złym świetle. Dlatego też, jeśli chcecie zobaczyć film, który odpowiada wersji wydarzeń według Lutza, polecam wam oryginał.

Podsumowując, wyreżyserowany przez Stuarta Rosenberga obraz jest dobrym, wciągającym horrorem. Tajemniczy klimat, dobra muzyka i gra aktorów, ciekawa fabuła to tylko niektóre plusy tego filmu, który do dziś uchodzi za jeden z klasyków gatunku i wart jest polecenia każdemu szanującemu się fanowi kina grozy.