JOY RIDE

::TYTUŁ POLSKI::
Prześladowca

::REŻYSERIA::
 John Dahl

::SCENARIUSZ::
J.J Abrams, Clay Tarver

::MUZYKA::
Buck Sanders,
Marco Beltrami
 

::OBSADA::
Paul Walker, Steve Zahn, Leelee Sobieski...

::KRAJ::
USA

::ROK::
2001

::CZAS TRWANIA::
 97 min.

Kiedy wpadamy na pomysł, aby zrobić komuś kawał, nie zastanawiamy się nad późniejszymi konsekwencjami. Nie zastanawiamy się czy ktoś, kogo chcemy zrobić „w balona” ma poczucie humoru i czy zrozumie nasz żart. Jasne jest też to, że ofiary durnych dowcipów chcą się mścić na swoich upokorzycielach. Czasem zdarza się, że są to osoby szczególnie nie obdarzone poczuciem humoru. Zwłaszcza kierowcy TIR-ów...

Dwaj bracia podróżują samochodem przez pustynne stany USA. Na jednej ze stacji benzynowych kupują CB radio, aby dowiadywać się o policyjnych patrolach od innych użytkowników drogi. Wieczorem dla zabawy jeden z nich udaje kobietę i umawia się na noc z jednym kierowcą w motelu. Sami zatrzymują się w tym samym miejscu na nocleg, aby wszystko zaobserwować. Kiedy w pokoju obok zjawia się oczekiwany automobilista bracia słyszą kłótnię mieszkańca z owym panem. Kiedy wszystko ucicha rodzeństwo jest zaniepokojone i dzwoni do recepcji, aby kierownictwo sprawdziło sytuację. Następnego dnia przed motelem zjawia się policja, która przesłuchuje braci w sprawie pobicia lokatora sąsiedniego apartamentu. Mężczyznom udaje się uniknąć kary, ale kierowca który zorientował się, że padł ofiarą żartu postanawia się zemścić...

Fabuła tego filmu jak widać jest dosyć oryginalna, wręcz wciągająca. Napięcie może i jest, ale nie w takiej ilości jaką powinien dostarczyć porządny horror. Do obsady zatrudniono kilka znanych aktorów, przez co nie możemy narzekać na poziom ich gry, bo jest ona przyzwoita. Efekty specjalne są niezbyt wymyślne, ale znośne i przyjemne w odbiorze. Jeżeli chodzi o muzykę, to nie mogę się zbytnio przyczepić. Jest solidna i współgra z obrazem, ale stanowczo w za małych ilościach.

Na uwagę zasługuje wiele ciekawych scen, takich jak choćby w polu kukurydzy, czy trzymająca w napięciu scena finałowa. Sprytnie wpleciono w ten film również zgrabne elementy humorystyczne (goli bracia zamawiający hamburgery, czy scena kłótni w pubie), oraz ciekawe przesłanie, które jak ja odebrałem ma nas przestrzegać przed robieniem głupich żartów. Jako plus mogę zaliczyć również ciekawą scenerie: pustynne bezdroża, motele, bary. Reżyser stworzył ciekawe dzieło z jedynie jednym morderstwem (które i tak nie było pokazane), ale jednocześnie nie sprawdziło się jako typowy horror.

Film mogę polecić wielbicielom thrillerów, oraz wszystkim tym którzy chcą obejrzeć ciekawą produkcję. „Joy Ride” nie jest pretendentem do miana klasyka, aczkolwiek ogląda się go przyjemnie i łatwo, za co wystawiam jak sądzę sprawiedliwą ocenę.