KAIRO

Każdy umiera, dlatego nie ma logicznej przyczyny, dla której duchy nie istnieją. Pozostaje pytanie, jak dużo jest duchów od prehistorycznych czasów? Duch lub świadomość, dusza, jakkolwiek to nazwiesz, to zawraca z królestwa gdzie oni mieszkają, które ma skończoną pojemność. Czy tamta pojemność przyjmie miliardy lub tryliony, ostatecznie skończy się miejsce. Jeśli raz napełnisz filiżankę po brzeg, to może się jakoś przelać, gdzieś, ale gdzie? Dusze nie mają wyboru, ale przeciekać do innego królestwa, czyli do naszego świata, być może najpierw to się zaczęło z czegoś naprawdę prostego. Pewnego razu tamto królestwo osiągnie masę krytyczną, jakiekolwiek urządzenia byłyby wystarczające by otworzyć ujście. Zbierzmy to wszystko razem i będziemy mieli jak na dłoni, przynajmniej ja tak to widzę… Po wielu godzinach, dniach lub tygodniach, po przez pewien proces rozszerza dokoła świata, ale teraz nie są już tak słabo obecni jak na początku, jednak to wszystko jest tylko hipotetyczne. Ale jeśli rzeczywiście się to zdarzy to już nie będzie powrotu, bez znaczenia jak proste urządzenie, teraz system pierwotny będzie funkcjonował samoczynnie i stawał się trwały. W inaczej mówiąc, przejście jest teraz otwarte, na to wszystko wskazuje.

To wszystko zaczęło się jednego dnia, bez ostrzeżenia, w ten sposób… Taguchi, obiecujący, młody informatyk od kilku dni nie pojawiał się w pracy, nie odbierał telefonów, nie dawał oznak życia. Jego zachowanie dało do myślenia zaniepokojonym kolegom, których przeczucia oznaczały najgorsze. Michi, przyjaciółka Taguchi postanowiła odwiedzić go, pod pretekstem nieoddanego projektu na zaliczenia. Zwarzywszy na to, że nikt nie otwierał drzwi użyła zapasowego klucza, wchodząc do mieszkania zastała półmrok oraz chłopaka lekko oszołomionego, który po chwili powiesił się w sąsiednim pokoju. Michi jako świadek złożyła stosowne zeznania na policji, jednak tajemnicze samobójstwo nie miało sensu, znała go i wiedziała, że za bardzo cenił życie by je sobie odebrać. Wkrótce sama doświadcza przeraźliwych emocji, boi się telewizora, który przesyła obraz nieco zniekształcony. Wkrótce po tych wydarzeniach zgłasza się do niej zaniepokojony student ekonomi, którego pierwsze kroki w sieci okazują się totalnym fiaskiem, co więcej jego komputer przesyła dziwny transfer, którego obraz można zobaczyć na monitorze. Wkrótce Michi zauważą, że ludzie zaczynają masowo popełniać samobójstwa, znikać a jej znajomi dziwnie się zachowywać. Powoli miasto obumiera, opustoszałe ulice przypominają wielkie miejsce zbrodni, na których pozostawiono ślady zwłok. Sama doświadcza paranormalnych wpływów, które zachwieją jej życiem, bowiem rzeczywistość została naruszona poprzez świadomość nadciągającej śmierci, która stanowi początek nowego… Pozostaje tylko pytanie czy lepszego…

Obraz w reżyserii Kiyoshi Kurosawy wykazuje odmienność dotychczasowego nurtu filmów japońskich po 1998r. Powstał w 2001r. mimo kilku lat, które upłynęły od premiery treść przekazu nabrała na wartości, stała się bardziej wyrazista. Tak do końca nie mamy pewności, w jakie realia przeniósł nas reżyser, kreując rzeczywistość bardzo pesymistyczną, ponurą, której nieuchronnym elementem jest śmierć, która stanowi początek nowego. Film bardzo trafnie operuje obrazem, panoramiczne ujęcia powiązane z zamazanymi sylwetkami tworzą wiele niedopowiedzeń, które zmuszają widza do głębszych refleksji. Nie da się ukryć, że owa produkcja jest ciężka w odbiorze, bardzo filozoficznie skonstruowana, czego podstawowym elementem jest podkład muzyczny, bardzo ponury, wręcz drastyczny, stylizowany na brzmienie klasycznej opery. Obsada skutecznie wywiązuje się z powierzonych ról, zwłaszcza, że Japonia dla nas jest wciąż krajem nieznanym, więc trudno nam ocenić poziom gry aktorskiej. Jednak owa pozycja jest obrazem, w którym przeważa sekwencja obyczajowa kosztem elementów grozy, co dla niektórych może być znaczącym mankamentem. Film obdarowuje widza świeżym powiewem spojrzenia na początek zagłady świata, reżyser wykreował rzeczywistość alternatywną, której zagłada jest bliżej nieuzasadniona. Widz ma okazję obserwować bezsilność wobec postępującego unicestwienia cywilizacji, jednak zakończenie nie daje wprost odpowiedzi, wręcz przeciwnie, pogłębia enigmatyczną przepaść fabularną.

Kiyoshi Kurosawa jest przykładem reżysera nieszablonowego, każda jego kolejna pozycja zawiera nieograniczone możliwości twórcze, jednak w danym wypadku, nie zostały one w pełni wykorzystane. Uważam tą pozycje godną polecenia dla osób poszukujących twórczej ekspresji fabularnej, której elementy poruszają egzystencjalną problematykę natury człowieka oraz wpływu czynników zewnętrznych na jego zagładę. Dla pozostałych osób film wyda się monotonny, wręcz druga połowa nudna i naciągana. W zależności od podejścia oraz oczekiwań widz zostanie zaskoczony bądź srodze się zawiedzie. Decyzję co do wyboru tej pozycji pozostawiam wam…

ZOBACZ RÓWNIEŻ

DVD

CIEKAWOSTKI

KSIĄŻKI

SYLWETKI

MUZYKA

DOWNLOAD

AUTOR: REQUIEM