RED EYE

Koniec wieku, a w szczególności rok 1999 zapowiadał ponowny bujny rozkwit gatunku, który z uniesioną głową spoglądał w nowy wiek. Film grozy miał dwa wyjścia: pójść za ciosem i nadal tworzyć małe dzieła sztuki, albo zapaść się w mroczne odmęty przeciętności, ogranych schematów, ciągłego powtarzania znanych sytuacji fabularnych, nieciekawych scenariuszy, czyli groźnej stereotypowości. Prawdziwy fan thrillera to jednak niepoprawny optymista, który ciągle wierzy, że jego ukochany gatunek wyda na świat kolejne dziełka pokroju Harry Angela, Krzyku czy Siedem. Czy tak się stało w pierwszych latach nowego wieku? O tym już za chwilę, bowiem na ratunek ruszył ostatnimi czasy krytykowany Wes Craven swoim nowym wytworem o tajemniczym tytule Red Eye. Owa produkcja stanowi poniekąd odkupienie za wcześniejsze dzieło, jak sam reżyser twierdzi jest to thriller psychologiczny z podtekstem, który nawiązuje do tradycji najlepszych.

Port lotniczy to jedno z miejsc gdzie setki nieznajomych ludzi się spotyka przy odprawach, wita z rodzinami, wylatują na wakacje, załatwiają różnego rodzaju interesy. Lotnisko jest również miejscem, gdzie pasażerowie czekają w kilometrowej kolejce na odprawę, rezerwują, bądź odbierają bilety, jest to jedno z tych miejsc gdzie mogą się rozpocząć największe koszmary naszego życia. W tym miejscu również rozpoczyna się ta niesamowita historia, poznajemy młodą, przedsiębiorczą kobietę o imieniu Lisa, która jest kierownikiem punktu obsługi klienta w jednym z ekskluzywnych hoteli w San Francisco, jednak interesy zmuszają ją do wielu podróży służbowych, tak, więc większość poleceń pracowniczych przekazuje za pomocą telefonu. Podczas kolejnej podróży służbowej zwraca na siebie uwagę Jacka, tajemniczego mężczyzny, który pomaga jej zażegnać konflikt między pasażerem a obsługą terminalu. Podczas krótkiej rozmowy wymieniają kilka spostrzeżeń, lecz ich drogi się rozchodzą, bowiem zaczyna się odprawa pasażerów. Lisa poszukują zarezerwowanego miejsca w samolocie zauważa, że jej kompanem podróży będzie napotkany przypadkowo Jack, którego numer miejsca sąsiaduje z Lisą. Zaintrygowana kobieta po raz kolejny nawiązuje konwersacje z mężczyzną, lecz gdy tylko samolot wznosi się na odpowiedni pułap ich rozmowa przekształca się w szereg gróź i jedno żądanie… Jack okazuje się płatnym mordercą, którego zadaniem jest zmuszenie Lisy, by użyła swoich wpływów, dzwoniąc do hotelu zmieniła rezerwację pokoju pewnego polityka, na pokój z widokiem na morze, w przeciwnym razie zginie jej ojciec, którego obserwują terroryści. Przerażona kobieta ulega naciskom psychopaty, jednak pewne komplikacje pogodowe nie pozwalają na wykonanie połączenia, dzięki temu Lisa zyskuje kilka godzin na ostrzeżenie obsługi samolotu o zamiarach Jacka. Wkrótce rozpoczyna się gra, w której stawką jest życie jednej dwóch osób, dokona wyboru kobieta uwięziona na pokładzie samolotu, zatem nieważne, kogo wybierze, bowiem ktoś musi umrzeć…

Scenariusz filmu Red Eye stanowił nie lada wyzwanie nawet dla tak doświadczonej ekipy pod batutą Wesa Cravena, bowiem większość scen odbywa się w ograniczonym pomieszczeniu, jakim jest pokład samolotu. Zatem ekipa zmuszona była do wymyślenia skrzętnie rozwijającej się akcji, która została oparta na typowej rozgrywce emocjonalnej. Po części zadanie wykonane za pomocą zawiłych zwrotów akcji oraz umiejętnościom aktorów pierwszoplanowych, jednak pozostaje wielki niedosyt widza pod względem wartkości akcji, bowiem na dobre prawdziwa walka o przetrwanie rozpoczyna się dopiero po wylądowaniu samolotu, co stanowi już klasyczny i do bólu wtórny schemat. Ciekawa perspektywa ułożenia ujęć oraz specyficzny klimat potęguje nastrojowa muzyka skomponowana przez Marco Beltrami aczkolwiek to nie wystarcza by widz obserwował wszelkie zdarzenia z zainteresowaniem. Moim zdaniem większa część filmu została przegadana po, mimo, że sensownie toczy się rozmowa, jednak brakuje charakterystycznego wydźwięku i stężenia atmosfery. W filmie pojawia się wiele scen niedokończonych, urwanych, które mogłyby stanowić świetny dodatek, poniekąd podsycający napiętą relację pomiędzy wrogiem a ofiarą. W filmie pojawia się również się wiele niedomówień i błędów logicznych, które sprawnym okiem widza wychwycone skutecznie niszczą narastające napięcie. Jednak podstawowym plusem całości jest obsada, bowiem jak to bywa u Cravena, zawsze znajdzie się wschodząca gwiazda Hollywood, w tym wypadku mamy aż trzy: Rachel McAdams, Cillian Murphy, Brian Cox. Aktorzy mało znani widzom, którzy uwielbiają kino grozy, wcześniej widzieliśmy te sylwetki w komediach i serialach telewizyjnych, po występie u reżysera światowej sławy zapewne ich kariery nabiorą rozmachu. Po seansie powstaje pytanie, czy Wes Craven odzyska formę, bowiem jego wcześniejsze produkcje prezentują bardzo wysoki poziom, jednak z upływem lat jego twórczość zaczyna powielać stare schematy a filmy spod jego batuty reklamują się zaledwie nazwiskiem reżysera i ekipy. Miejmy nadziej, że jego twórczość w formie kolejnych produkcji zapewnią widzom nieco więcej emocji aniżeli proponowane teraz, bowiem widz będzie poniekąd znużony długim wstępem, intelektualnymi zagrywkami i schematycznym pościgiem, przez co dostrzeże, iż lata, gdzie nazwisko Cravena wymawiało się jednym tchem minęły, tak samo stanie się z tą produkcją, która nic nie wnosi a poniekąd pozostawia niedosyt… Przez co wybór pozostawiam wam…

ZOBACZ RÓWNIEŻ

DVD

CIEKAWOSTKI

KSIĄŻKI

SYLWETKI

MUZYKA

DOWNLOAD

AUTOR: REQUIEM