„Przygotujcie się na zmierzch”…

Grupa zawodowych łowców wampirów otrzymuje kolejne zadanie zlikwidowania gniazda znajdującego się w opuszczonej knajpie. To zawodowcy finansowani przez Watykan. Udaje im się rozbić siedlisko wiecznie żywych, ale – niestety -  nie było tam ich mistrza. Gdy zajęci są opijaniem sukcesu w miejscowym motelu, zjawia się tam Valek -  potężny wampir. Wybija prawie cały oddział. Z życiem uchodzą tylko przywódca, Jack Crow, jeden z łowców i ugryziona dziewczyna, która przed swoją przemianą w wampira będzie miała telepatyczny kontakt z mistrzem. Łowcy zmuszeni są przeszkodzić mu w zdobyciu legendarnego czarnego krzyża, dzięki któremu będzie on mógł wychodzić na światło dzienne a wtedy stanie się niepokonany…

Film powstał na kanwie powieści Johna Steakly'ego "Vampires". John Carpenter w jednym z wywiadów przyznał: ”...zawsze chciałem nakręcić film o wampirach. Uznałem, że są na to dwa sposoby: albo zrobić naprawdę dobrze klasyczną opowieść o Draculi, albo spróbować wprowadzić do gatunku coś nowego”.

Jak widać, wybrał tę drugą opcje. Akcja filmu umiejscowiona jest w Nowym Meksyku. Obraz jest horrorem z elementami westernu. Świadczy o tym m.in. miasteczko, do którego przyjeżdżają łowcy – niczym rodem wyjęte z „Rio Bravo”. Sceneria przypomina typowy dziki zachód, a osadzeni w niej bohaterowie to współcześni cowboy’e. Ciekawym rozwiązaniem jest to, że wampiry nie śpią w trumnach, nie działa na nie woda świecona ani czosnek.

Obsada aktorska filmu jest również ciekawa: James Wood, Daniel Baldwin, czy choćby zdobywca Oscara - Maximillian Schell. Moim zdaniem dobrze wywiązali się ze swoich obowiązków, a na wyróżnienie zasługuje zwłaszcza rola Thomasa Iana Griggitha (odtwarzającego postać Valka) – człowiek ten posiada, oczywiście pomijając także dobrą charakteryzację, taki „wampiryczny” typ urody. John, oprócz klasycznych wątków horroru, takich jak przeciwstawienie ludzi i wampirów, ukryta seksualność, wysysanie krwi, umieścił kilka nowatorskich rozwiązań, o których już wspomniałem. Efekty specjalne są przednie. Momenty, kiedy wampiry spalają się w świetle słonecznym, są szczegółowo dopracowane. Także muzyka jest zróżnicowana. Momentami słyszymy country, która już za chwile zmienia się w znakomicie stonowaną mroczną melodię. Film charakteryzuje ciągła dobra akcja, praktycznie od początku do końca coś się dzieje, jest sporo krwawych scen. Brakowało mi jednak trochę  klimatu grozy. Nie było spektakularnych scen, w których można by się przestraszyć.

To nowsza produkcja Carpentera, nieco za bardzo „hollywoodzka”. Nie zaskakuje niczym i nie sprawia, żeby można było dłużej o niej rozpamiętywać. Ogólnie film podobał mi się, warto go obejrzeć choćby dla samych znanych osób, które nad nim pracowały. Jednak  nie spodziewajcie się rewelacji – daleko mu do najlepszych dzieł o tej tematyce.