| |
Cała historia rozpoczyna
się w momencie, gdy Caitlin, córka Claire i Dr Normana Spencera przenosi się
z domu na obrzeżach miasta do campusu, gdzie rozpoczyna studia. Ów zajście
wpływa negatywnie na Claire, która próbuje się pogodzić z odejściem dziecka,
w odzyskaniu kontroli nad swym życiem pomaga jej Norman, który staje się dla
niej opoką. Wspólnie przezywają namiętne chwile w domku położonym nad
jeziorem, który niegdyś należał do Normana ojca, wybitnego naukowca,
wielokrotnie nagradzanego za osiągnięcia w badaniach naukowych. Od pewnego
czasu Claire obserwuje dziwne zachowanie swoich sąsiadów, pomiędzy którymi
dochodzi do coraz częstszych spięć, jednak ów zajścia zbytnio nie wpływają
na jej zachowanie, aż do momentu, kiedy Claire zauważa zjawiska paranormalne
w swoim domu, pewne przedmioty przemieszczają się, miewa wizję kobiety,
która jest martwa a jej rodzinne zdjęcie w dziwnych okolicznościach zostaje
rozbite, dzięki czemu znajduje mały kluczyk, jednak jego przeznaczenie
pozostaje tajemnicą. Kolejne dni spędza na rozmyślaniach na temat zjawisk,
których doświadczyła, aż pewnej deszczowej nocy widzi Warrena Feura, który w
strugach deszczu pakuje do bagażnika rulon obwinięty folią. Claire zaczyna
podejrzewać, iż Warren zamordował Mary, a ona teraz szuka pomocy z
zaświatów, ów spostrzeżeniami dzieli się z Normanem, który bagatelizuje
zajście. Po kilku dniach Claire wraz z mężem zostają zaproszeni na
ekskluzywne przyjęcie, gdzie dochodzi do pomówienia Warrena ze strony Claire,
jednak okazuje się, że Mary Feur żyje a ich problemy małżeńskie spowodowały,
że żona na kilka dni wyjechała. Za całe zajście Norman gości przeprasza
odprowadzając na ubocze Claire, gdzie wdaje się w rozmowę z jednym z gości,
gdzie dowiaduje się, że rok temu doszło do podobnego zajścia pomiędzy nią a
jakąś młoda kobietą. Zdezorientowana Claire popada w obłęd, dzieląc się z
swoimi przemyśleniami z przyjaciółką Jody, postanawia zasięgnąć porady
specjalisty, który próbuje rozwiązać jej wszelki obawy. Jednak po powrocie
do domu pewna siła objawia swoją pełną moc, pragnąc zemsty posługuje się
Claire, niczym narzędziem, które ma w pełni odkryć prawdę. Jej zachowanie
się zmienia, co zaczyn niepokoić Normana. Wkrótce odkryjesz niewidzialne,
przeżyjesz mrok ludzkiej świadomości, dowiesz się co kryje prawda… A to
dopiero początek…
Film Roberta Zemeckisa "What
Lies Beneath" to doskonały film grozy, który nawiązuje do typowych rozwiązań
dla tego gatunku. Duży, stosunkowo stary dom, a w nim przebywająca całe dnie
w samotności Claire - żona naukowca dr Normana Spencer'a... To także typowy
sposób budowania napięcia - zaczyna się niewinnie, po czym fabuła stopniowo
zmierza do stwierdzenia, że dom jest nawiedzony. Powiązane to jest z
tajemniczym wątkiem zaginięcia pewnej studentki. Wkrótce jednak wszystkie z
początku niewyjaśnione elementy zaczną do siebie pasować, a złożona w ten
sposób całość odkryje przerażającą prawdę... Łatwo, więc zauważyć, że "What
Lies Beneath" ma prostą, stopniowaną konstrukcję. Bela Balzas (zajmował się
muzyką filmową) napisał kiedyś, że "(...) w każdym filmie istnieje coś „poza
obrazowego”, co w filmie nie zmienia się w całości w obraz, coś co wynika z
przyczynowych powiązań między poszczególnymi wątkami, coś co nie może być
pokazane, ale może być za to pomyślane oraz wiadome...". To zdanie bardzo
trafnie odnosi się do tego filmu, który w swojej początkowej fazie
wykorzystuje pewien rodzaj niejasności dla widza. Stopniowo jednak wszystko
zaczyna się wyjaśniać, zmierzając nieuchronnie do wielkiego finału. Zatem
wszystkie te wątki, na które wraz z rozwojem fabuły widz znajduje odpowiedź
powinny być silnie związane z odpowiednią oprawą muzyczną. Powoduje to, że w
swym dalszym rozwoju film wciąga muzykę do tego, aby wyjaśniała pewne
wątpliwości, inne natomiast pogłębiała. I taką właśnie konstrukcję posiada
ilustracja, którą napisał Alan Silvestri. Odnajdziemy tu również nawiązujące
do sposobu narracji, częste zabiegi techniczne oraz fabularne, które
prezentował Alfred Hitchcock. Doskonale stonowane a zaraz nawarstwiające się
napięcie skonstruowano nie tylko dzięki wspaniałej obsadzie, ale również
budowie scenariusza Clarka Gregga, który ograniczył do minimum ilość postaci
pojawiających się w filmie, dzięki czemu widz nie może liczyć na znaczny
rozlew krwi, tu napięcie zbudowano w oparciu o nagłe zwroty akcji oraz
zdawkowe informacje na temat przeszłości głównych postaci. W filmie pojawia
się plejada gwiazd, na szczególne uznanie zasługuje Michelle Pfeiffer, która
stworzyła postać nieszablonową, pełną autentyzmu oraz wewnętrznej siły. Jej
uroda oraz zdolności aktorskie zdominowały całokształt urzekając widzów
pełnym autentyzmu mirażem aktorskich zdolności. Trudno wymienić wszystkie
zalety tego doskonale skonstruowanego thrillera, którego zakończenie
zaskakuje, przeraża a co najważniejsze pobudza widza do zmorzonego wysiłku
umysłowego. O tym filmie w prasie pisano wiele, jednak podsumowującym
stwierdzeniem jest: „Kapitalny horror! Zemeckis nawiązuje w bezpośredni
sposób do dzieł Hitchcocka i robi to rewelacyjnie. Nastrojowe, bardzo proste
i zwyczajnie przerażające kino grozy, jakiego od dawna nie można było
zobaczyć w kinie. No i negatywna, kapitalna rola Harrisona Forda!” Moim
zdaniem, nic dodać, nic ująć… Film należy obejrzeć…
ZOBACZ RÓWNIEŻ
DVD |
CIEKAWOSTKI |
KSIĄŻKI |
SYLWETKI |
MUZYKA |
DOWNLOAD |
AUTOR:
REQUIEM |
|
