Istnieje legenda, że kto przejdzie dwadzieścia dziewięć schodów i na ich końcu wypowie życzenie, to ono się spełni. I tak dzieje się z dwoma najlepszymi koleżankami: obie tańczą w balecie, jednak przez cały czas wygrywa tylko jedna z nich. Druga skazana jest przebywanie w cieniu zwyciężczyni, jednak chce to zmienić i wybiera się na "schody marzeń", by wypowiedzieć życzenie. Wraz z tym zaczyna się jej koszmar...

"Whispering Corridors 3" jest azjatycką produkcją, która oferuje bardzo długie wprowadzenie, opowiadające o losach dwóch przyjaciółek. Dopiero po wypowiedzeniu życzenia przez jedną z nich zaczyna się prawdziwy horror, który jednak nie przypomina innych, typowych, filmów grozy. Azjatyckie produkcje cechuje specyficzny klimat, który sprowadza na widza ciarki, jednak brak w nich potworów, dużej ilości krwi (chyba, że w filmy gore). I tak właśnie „inny” jest ten obraz.

Pierwsza połowa filmu pokazuje obraz wręcz komediowy, jednak później przeradza się to w dramat. Warto jest poczekać, ponieważ druga połowa oferuje nam dużo dobrego kina grozy. Efektów specjalnych może nie ma za wiele, jednak te które są, stają na wysokim poziomie. Trzeba przyznać, że w filmach azjatyckich głównym składnikiem klimatu filmu jest muzyka - świetnie skomponowana i nieźle odzwierciedlająca to, co dzieje się na ekranie. Gra aktorska także bez większych zarzutów.

Film obrazuje nam, co może zdziałać wyobraźnia, gdy stracimy bliskiego przyjaciela. A w dodatku, gdy to my mieliśmy wpływ na jego życie, na to, co się wydarzyło. To dobry pomysł na film. Uważam, że "Whispering Corridors 3" spodoba się większości widzów, choć sam początek nie zapowiada rewelacyjnego widowiska. Warto jednak poczekać i dać mu szansę na rozkręcenie się.   Polecam go wszystkim.