APOLLO 18

::TYTUŁ POLSKI::
Apollo 18

::REŻYSERIA::
Gonzalo López-Gallego

::SCENARIUSZ::
Brian Miller

::MUZYKA::
Harry Cohen

::OBSADA::
Warren Christie, Lloyd Owen, Ryan Robbins

::KRAJ::
USA, Kanada

::ROK::
2011

::CZAS TRWANIA::
78 min.

Loty w kosmos są dla większości społeczeństwa nieosiągalne. Oficjalnie ostatnia załogowa misja na księżyc odbyła się w 1972 roku, w Apollo 17. Rok później. Utrzymywany w tajemniczy lot załogowy na Apollo 18 został sfinansowany przez Departament Obrony. Ben i Nathan bez większych problemów lądują na powierzchni księżyca. Rozstawiają kamery, zbierają kolejne próbki do badań. W pewnym momencie jeden z astronautów zauważa ślady butów. Najdziwniejsze jest to, że to nie są ich ślady, tylko kogoś innego. Po pewnym czasie docierają do rosyjskiego lądownika. Nieopodal, w kraterze znajdują ciało astronauty. W tym samym czasie jeden z nich zostaje zaatakowany przez obcą formę życia. Mimo usunięcia z ciała astronauty obcego obiektu, dochodzi do infekcji. Ben i Nathan mają problemy z łącznością. Gdy dowiadują się, że rząd skierował ich na księżyc tylko dlatego, żeby sprawdzili, czy na ziemskiej satelicie znajduje się życie, astronauci chcą jak najszybciej wrócić na Ziemię. Czy uda się im opuścić księżyc?

„Apollo 18” wystylizowany został na paradokument, co miało skłonić widza do uwierzenia w jego autentyczność. W sumie, we wszystko to, co oglądamy, mógłbym uwierzyć, jednak dołożenie obcej formy życia przekreśla wszystko. Chyba, żeby przyjąć, że pseudo „pająki” to roboty skierowane na księżyc przez jakiegoś bogacza lub rząd. Dobra, dość tych przypuszczeń. „Apollo 18” to film science fiction z elementami horroru, który został nagrany w formie paradokumentu. Mimo, że na ekranie nie za dużo się dzieje, jednak nie sprawia to, że tracimy zainteresowane fabułą. Od momentu „zakażenia” dochodzi jeszcze napięcie, które towarzyszy nam do końca projekcji. Ciężko powiedzieć, żeby film straszył, jest kilka momentów, gdzie można się wystraszyć przez efekt zaskoczenia, ale poza tym nic nie podnosi nam adrenaliny. Montaż produkcji jest świetny, poskładano wszystkie materiały z różnych kamer, tak aby widz musiał pomyśleć o autentyczności filmu. Strona techniczna stoi na dobrym poziomie. Gra aktorska poprawna. Mimo, iż film może się podobać, drugi raz nie usiadłbym do obejrzenia „Apollo 18”. Polecam.