Koszmarium - jesteś naukowcem w Instytucie Badań nad Snami i razem z innymi próbujesz zbadać tajemnicze, dalekie miejsce zwane Koszmarium. W tym celu musisz połączyć senne widziadła w straszne potwory i przejąć nad nimi kontrolę...

Koszmarium jest to szybka, kafelkowa gra przeznaczona dla maksymalnie 5 graczy, od lat 10. Uważam, że młodsze dzieci też sobie z nią poradzą. Zasady nie są nadzwyczaj skomplikowane, oczywiście jeżeli po rozgrywce nie będą miały koszmarów. 

W niewielkim, ale solidny pudełku znajduje się 108 prostokątnych kafelków, na których widnieją części ciała (zwane w grze widziadłami) potworów. Z kafli tych będziemy budować potwory, które muszą się składać z trzech części: głowy, torsu i nóg. Na kafelku z prawej strony jest ilustracja przedstawiająca jaką częścią ciała jest dany kafelek. Niektóre kafelki można zagrać na dwa sposoby (np. jako głowa lub tors). Wśród kafelków są też takie,  które można wykorzystać jako każdą część ciała. U góry kafelka znajdują się umiejętności danego potwora. Umiejętności wykorzystujemy dopiero wtedy, kiedy przejmiemy kontrolę nad potworem, czyli kiedy uda nam się go zbudować do końca. Kafelki należą do jednej z czterech rodzin potworów. Rozróżnić je możemy po kolorze tła kafelka.  Niebieskie tło to Nekronauta, zielone to Chimery, czerwone Homunkulusy, a brązowe Insetoid. Można tworzyć potwory składające się z części należących do różnych rodzin, ale jak uda nam się stworzyć potwora z części należących do jednej rodziny, mamy dodatkowe profity, a przeciwnicy muszą odrzucić kafelek z ręki. Do tego, do dyspozycji mamy 5 kart pomocy w rozmiarze i kształcie takim samym, jak kafle części ciała potworów. Na kartach pomocy wyjaśnione są umiejętności potworów oraz opisany przebieg rozgrywki. Ogromny plus za to, że dla każdego gracza jest osobna karta pomocy. Kafelki i karty pomocy na grubym, solidnym kafelku. Do dyspozycji też instrukcja napisana dość przystępnie. Wszystkie kafelki znalazły swoje miejsce w bardzo dobrej, grubej wyprasce, dzięki temu podczas przenoszenia gry nic w niej nie lata. Elementy potworów (widziadła) przypominają albo to gady lub okropne myszy, robale, torsy z wieloma nogami, wszystko to, czego dzieci się boją podczas nocnych koszmarów. Dzięki temu, że niektóre kafelki możemy wykorzystać jako różne części ciała, wychodzą z tego kombinacje które trudno sobie wyobrazić.

Każdy z graczy otrzymuje 5 kafelków, które trzyma zakryte na ręce. Reszta kafli tworzy stosy dobierania. Grę zaczyna gracz, któremu ostatnio przyśnił się koszmar. Gracz musi wykonać dwie akcje. Można dobrać na rękę 1 kafel i nie ma ograniczenia, co do ilości kafli na ręce. Można też odrzucić z ręki kafle i za każde 2 odrzucone dobrać jeden nowy kafel. Najważniejszą akcją jest jednak zagranie kafla z ręki i położenie go na stole. W ten sposób budujemy potwora. Zasada przy budowaniu potwora jest taka, że musimy zacząć tworzenie od nóg i kończymy na głowie. Przy budowaniu potwora należy pamiętać o zasadzie tej samej rodziny, która polega na tym, że jeżeli jako pierwszą akcję zagraliśmy kafel to, aby zagrać na stół kolejnego kafla, musimy on być z tej samej rodziny. Jak udało nam się skończyć potwora, czyli dołożyć głowę aktywują się jego umiejętności potwora. Kolejność aktywacji umiejętności jest odwrotna niż budowanie, czyli zaczynamy od umiejętności z głowy kończąc na nogach. Umiejętności przynoszą nam korzyści np. możemy dobierać kolejne kafle, okradać przeciwników z kafli. Grę wygrywa ten naukowiec, który jako pierwszy stworzy pięć potworów, można zarówno umówić się na inną ilość. 

Tak jak wcześniej wspomniałam, wykonanie gry na bardzo wysokim poziomie, dzięki naprawdę grubym kafelkom. Gra doskonale się nadaje na podróże, bo zajmuje mało miejsca, ale przez grube kafle jest stosunkowo ciężka. Żeby zagrać zwłaszcza w pełnym składzie potrzebujemy sporo miejsca. Partyjki są dosyć krótkie i dynamiczne, gra nie powinna zająć dłużej niż 20 minut. Jest to zabawa w stwórcę potworów, potwory układa się na zasadzie puzzli. Zasady nie są skomplikowane, a decyzje jakie podejmujemy to z jakich kafelków będziemy tworzyć potworka. Losowo trafiają do  nas kafelki na rękę i czasami może akurat nam brakować głów, czy torsów i nerwowo musimy poczekać na dany kafel. Interakcje między graczami uaktywniają się wraz z uaktywnieniem umiejętności potworów i czujemy satysfakcję, kiedy nam się uda okraść przeciwnika. Nierzadko dzięki umiejętnością szybko uda nam się skończyć kolejne 2 potwory, co nam daje dużą przewagę. Każdy z graczy chce jako pierwszy przejąć kontrolę nad hordą potworów, dlatego wszyscy uwijają się jak mogą. Efekty gry, czyli przywołane do życia stwory są naprawdę uroczo straszne i może kiedyś zagoszczą w Waszych sennych koszmarach!

 AUTOR: WIOLETA S.