"Maskarada" to gra blefu, która została oparta na kartach i prostych zasadach. Przeznaczona jest ona nawet dla trzynastu osób. Cel jest prosty, zdobycie trzynastu monet, aby wygrać. Jednak, gdy któryś z graczy zbankrutuje, gra kończy się natychmiast, a wygrywa ten, mający najwięcej monet. "Maskaradę" wyróżniają bardzo ładne grafiki, które urzekną wielu graczy. Zaczynamy więc...

:: ZAWARTOŚĆ / WYGLĄD ::

"Maskarada" mieści się w małym opakowaniu, które jest poręczne i spokojnie można zabrać je wszędzie. Grafika na froncie jest niezła, coś na styl maski weneckiej, która po części zdradza z czym spotkamy się w środku. Każdy bok opatrzony jest niezłą grafiką , a tył krótkim opisem oraz przykładowymi kartami, zawartością i krótkim opisem. Otwierając pudełko oczom naszym ukazują się następujące rzeczy:
-  mini przewodnik po produktach Repos Production w jeżyku angielskim,
- instrukcja - świetnie napisana i zilustrowana książeczka, w bardzo prosty sposób przedstawiająca zasady, jak również opisująca rozgrywkę dla poszczególnych grup graczy i umiejętności postaci,

- pięć kart pomocy - zawiera podstawowe informacji co należy robić podczas tury oraz opisy poszczególnych postaci,
- czternaście znaczników postaci - ładne kartonowe znaczniki, w formie prostokąta z wyciętymi rogami, używa się ich, aby oznaczyć, gdy dana postać bierze udział w grze,
- złote monety - suma wszystkich monet to 194, zestaw zawiera nominały 1, 5, 10,
- plansza sądu - ładna graficznie plansza, przypominająca rzymskie, antyczne budowle, które niegdyś pełniły różnorakie funkcje,
- czternaście kart postaci - świetne grafiki na kartach, wyglądające trochę jak odręczne szkice. Karty są większych rozmiarów, niż te standardowe, coś na styl z "Dixita". Znajduje się tam również informacja o umiejętnościach postaci i ich nazwa.

Do wyglądu nie ma sie co przyczepić. Każdy z elementów jest bardzo dobrze wykonany. Nadruk posiada odpowiednie nasycenie pastelami oraz niezły kontrast. Co do użytych materiałów, nie mam zastrzeżeń. Mimo, że karty graczy są większych rozmiarów nie sprawia to problemów podczas gry. Nie trzymamy ich na ręce, lecz leżą sobie na stole i tylko możemy je podglądnąć lub przesunąć, więc rozmiar nie ma znaczenia.  

:: ZASADY / ROZGRYWKA ::

Cel gry jest bardzo prosty. Dzięki umiejętnościom poszczególnych postaci zdobywamy złote monety, aby wygrać musimy zdobyć ich 13. Gra kończy się również, gdy któryś z graczy zbankrutuje, wtedy gra kończy się natychmiast, a wygrywa ten gracz, który posiada najwięcej złota.

Każdy gracz zaczyna grę z 6 monetami, a ich stan musi być cały czas widoczny. Reszta monet trafia do banku na środek stołu. W grze bierze udział jeszcze plansza Sądu. W instrukcji znajduje się tabela z postaciami biorącymi udział w rozgrywce z wyróżnieniem na ilości graczy. Zawsze do gry wkracza Sędzia, Biskup, Król i Królowa. Gdy gramy do 6 osób, czy to dla 2, 3, 4, 5, czy 6, zawsze rozdajemy po 6 kart. Powyżej tej ilości, gramy tyloma postaciami, ile jest osób. Rozdajemy je odsłonięte, żeby wszyscy zapamiętali, co, kto, posiada na daną chwilę. Znaczniki postaci służą tylko do tego, aby wiedzieć jakie postacie biorą udział w grze. Zawsze pierwsze cztery ruchy to zamiana kart, bez względu ile osób gra.

Zacznijmy może od wyróżnienia ilości graczy biorących udział w grze:
-  rozgrywka 4-5 osób - rozdajemy 6 kart, te które nie trafiły do graczy pozostają na stole i można się z nimi zamieniać,
- rozgrywka 6 i więcej - dla każdego rozdajemy po jednej karcie,
- rozgrywka 3 osobowa - każdy z graczy otrzymuje po 2 karty,
- rozgrywka 2 osobowa - oboje otrzymują po 3 karty.

Tak jak już wcześniej wspomniałem, cztery pierwsze ruchy są z góry narzucone. Gra zaczyna się od piątej tury. Możemy wykonać następujące akcje:
[1] dokonać potencjalnej wymiany swojej karty z kartą przeciwnika - bierzemy dwie karty pod stół, które zawsze muszą być zakryte i możemy je podmienić, lecz nie musimy i odkładamy je na swoje miejsce,
[2] podejrzeć swoją kartę i przy okazji nie pokazywać jej nikomu,
[3] możemy ogłosić tożsamość swojej potencjalnej postaci - nigdy  nie możemy być pewni co, kto posiada. Podejrzenie swojej karty może pomóc w tej akcji, ale tylko wtedy, gdy nam jej nikt nie podmieni. Ogłoszenie tożsamości "swojej" postaci oznacza wykorzystanie umiejętności danej postaci. Gdy nikt nie zakwestionuje tego, zgarniamy wszystkie dobra, które mam się należą. Gdy jednak ktoś zakwestionuje, że to on ma tą postać, to wszyscy, którzy to zrobili odkrywają karty. Osoba posiadająca wywoływaną kartę może skorzystać natychmiast z właściwości tej karty, nawet gdy nie jest to jego tura. Reszta graczy płaci karę po jednej monecie do Sądu.

W grze trzyosobowej gracz dysponuje dwiema kartami. Tutaj zmienia się trochę zasada, że gracz wybiera jedną ze swoich kart i może ją wymienić, podglądnąć, czy podać tożsamość. Gracz musi wyraźnie wskazać kartę, która ma być aktywna w danej turze. Każdy z nich posiada jedną pulę monet, a nie osobną dla każdej postaci.

W grze dwuosobowej każdy z graczy otrzymuje po trzy karty. Kładzie je przed sobą z tym, że jedna karta jest chroniona i nie można ogłosić jej tożsamości, jak również wymienić się z nią, z innym graczem. Można podejrzeć jej tożsamość, jak również wymienić się z samym sobą, tylko wtedy wymieniana karta staje się chronioną. Ważne jest to, że gdy chcemy zakwestionować tożsamość innego gracza, wtedy bez problemu możemy użyć karty chronionej.

W grze dwu i trzyosobowej musimy zawsze przygotować Biskupa, Błazna, Sędziego, Królową, Króla i Wiedźmę.

:: SPOSTRZEŻENIA / PODSUMOWANIE ::

Zasady jak i same rozgrywki są bardzo proste. Do dyspozycji mamy trzy akcje, które każdy zapamięta. Jedyną trudnością w grze jest obserwowanie każdego z graczy, aby wiedzieć lub przynajmniej przypuszczać co może posiadać. Można świetnie blefować i dobrze na tym wyjść. Chyba, że któryś z graczy podważy naszą tożsamość, wtedy nie będzie już tak pięknie. Będziemy musieli zapłacić za blef. A wygrany otrzyma bonus wynikający z jego karty. I to właśnie cała zabawa jest w umiejętnościach poszczególnych postaci. Czasami mogą one denerwować, ponieważ zbyt szybko ktoś może się wzbogacić o gra się szybko kończy. Przykładowo Król dostaje 3 monety, a Wiedźma może zamienić się swoją fortuną z innym graczem. Gdy ktoś wyczuje odpowiedni moment może sporo zyskać, ale może i stracić. Ktoś posiada 12 monet, któryś z graczy ogłasza, że jest wiedźmą i wygrywa, po czym zamienia się z nim jedną monetą, którą posiadał. Szybka akcja, gdzie można stać się biedakiem w bardzo krótkim czasie.

Gra świetnie nadaje się na imprezy, jak również w gronie rodzinnym. Na pudełku podano, że rozgrywka może trwać średnio 30 minut, jednak może się ona trochę przedłużyć. Wszystko zależy od ilości osób i taktyki, jaką obiorą gracze. Najwięcej pochwał należy się dla Massona, który to stworzył świetne rysunki powalające w każdym szczególne. Grę mogę polecić każdemu, choć według mnie lepiej sprawdza się w imprezowym gronie. Polecam.

 AUTOR: PASTOR