Niemal każdy z nas chodził do szkoły- już od najmłodszych lat kształcimy się zdobywając wiedzę w murach budynków zwanych właśnie szkołą. Nasi nauczyciele, mentorzy, których spotykamy na swojej życiowej ścieżce przekazują nam zdobyte wcześniej doświadczenie i wiedzę. Wielu z nich w późniejszym życiu miło wspominamy, niektórych niekoniecznie. Ale czy wyobrażacie sobie szkołę, w której ludzie mający dawać przykład nastolatkom torturują ich i prowadzą na nich eksperymenty?

Leafmore High to zdawać by się mogło zwyczajna szkoła - codziennie na jej korytarzach przewijają się setki młodych twarzy, z których każda przypomina nas samych. Młodzi ludzie przeżywający swoje pierwsze miłości, smutki, chodzący na imprezy, planujący swoją przyszłość, czy coś Wam to przypomina? Pewnego dnia jeden z uczniów – Kenny ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Jego przyjaciele wiedząc, że poprzedniego dnia nie wrócił ze szkoły postanawiają ukryć się po lekcjach w kafeterii i poszukać zaginionego kolegi. W murach, gdzie szablonowo młody człowiek powinien czuć się bezpieczny szóstka przyjaciół będzie musiała stoczyć krwawą walkę o życie, bo jak głosi hasło gry w Leafmore High nie uczy się chemii, matematyki, czy angielskiego. Tu uczy się strachu…

Fabuła gry została zaplanowana doskonale, nie jest sztampowa, czuć w niej nutkę oryginalności, bo chociaż historii o eksperymentach i mutantach było już mnóstwo to w „Obscure” podane to zostało na całkiem innej tacy, po przejściu gry można doszukać się w jej fabule drugiego dna. Czy było to zamysłem twórców? Może i nie, ale czyż nie wiele arcydzieł i wynalazków powstało przez przypadek? Doskonałym rozwiązaniem było osadzenie akcji w szkolnych murach - przeciętnemu nastolatkowi ta instytucja kojarzy się z codziennym koszmarem i wieloma rozterkami. Grając w "Obscura" można zobaczyć poniekąd, że chyba nie jest aż tak źle, a mogłoby być jeszcze gorzej ;). Od strony technicznej gra prezentuje się bardzo korzystnie, grafika jak na 2004 rok spełniała standardy, i uraczyć nas może wieloma ciekawymi smaczkami takimi jak refleksy świetlne, czy cienie. Ponadto bardzo ciekawie wykonano czarno-fioletową diaboliczną aurę. Muzyka również jest celująca - im bliżej finału tym ścieżka dźwiękowa jest bardziej dramatyczna i tworzy niesłychane napięcie.

Niestety nie obyło się także bez zgrzytów - sterowanie jest dość zawodne chociaż można się przyzwyczaić. Kamera także nie spełnia oczekiwań, jest ona statyczna i chociaż zazwyczaj umieszczona w dogodnych miejscach to ogranicza eksplorację lokacji. Dla niektórych minusem będzie również brak polskiej lokalizacji, chociaż mi akurat to nie przeszkadzało. Twórcy postanowili nieco rozpieścić graczy i zaserwowali masę dodatków które odblokować można grając na różnych poziomach trudności i różnymi postaciami. Wśród masy extrasów znajduje się między innymi film „making of”, teledyski do piosenek ze ścieżki dźwiękowej, czy też dodatkowe bronie i ubrania. Po ukończeniu zabawy grę  można przejść jeszcze raz w specjalnym trybie umożliwiającym zastosowanie dodatków. Broń jaką spotkamy na swojej drodze jest dosyć oklepana: kije baseballowe, pistolety, rewolwery, strzelby, to wszystko już było. Także nasi przeciwnicy nie grzeszą oryginalnością, wielu ich rodzajów jednak nie uraczymy. Finałowy boss jest prosty, a i sama gra do trudnych nie należy, jednak nadrabia fabułą i ciekawymi zagadkami.

Grę chciałbym polecić szczególnie osobom młodym, które - tak jak i ja - nie ukończyły jeszcze swojej edukacji i chciałyby skonfrontować swoje wyobrażenie o szkole z twórcami gry. Myślę jednak, że „Obscure” to doskonała rozrywka nie tylko dla nich a dla każdego kto pragnie oderwać się na chwilę od szarej rzeczywistości i przeżyć niezapomnianą, elektroniczną przygodę.

AUTOR: KUBICZKEN