"Palce w pralce" to propozycja od Wydawnictwa Rebel. Prosta gra imprezowej, w której wystukujemy rytm do piosenki zespołu Queen "We Will Rock You". Wydaje sie banalne, jednak siadając po raz pierwszy do rozgrywki zmieniamy zdanie. Super zabawa z większą ilością graczy. Zapraszam do recenzji…

:: ZAWARTOŚĆ / WYGLĄD ::

"Palce w pralce" zapakowana jest w metalowe opakowanie, posiadające ciekawy design. Świetnie pasuje zastosowany tutaj fioletowy kolor, który jest na każdym boku. Na przedniej części widnieje sporych rozmiarów tytuł, zaś wokół niego znajduje się pięciolinia wraz z rękami pokazującymi gęsty i symbole. Rewers to krótki opis, przedstawienie kilku kart oraz standardowo informacje o grze. Na bokach wydawca zamieścił notkę o ilości graczy oraz wiek osób, które mogą w nią zagrać. Całość dość dobrze się zgrywa i ładnie wygląda.

Otwierając opakowanie otrzymujemy ulotkę reklamową o serii małych gier z Rebela. Ładnie poskładaną instrukcję, która po rozłożeniu posiada "6 stron". Nie można nic jej zarzucić, czytelna, z przykładami graficznymi i zrozumiała. Oczywiście wszystko w podobnej stylistyce, jak opakowanie. Pozostają nam jedynie karty. Dostajemy pięćdziesiąt kart:
- Czterdzieści kart gestów - z różnymi postaciami pokazujące przedziwne gesty na awersie, zaś na rewersie design podobny, jak na opakowaniu.
- dziesięć kart Kula - awers mówi nam o zmianie w rozgrywce, jaka nastąpi po naszej pomyłce, zaś rewers to śmieszna animacja z kulą i przygniecionym człowiekiem w roli głównej.
Dodatkowo wnętrze opakowania wyściela plastikowa, czerwona wypraska, która dodatkowo ogranicza większe przesuwanie się kart w środku.

:: ZASADY / ROZGRYWKA ::

Cel gry jest bardzo prosty. W rytmie piosenki zespołu Queen "We Will Rock You" musimy wystukiwać odpowiedni rytm, w którym wskazany gracz pokazuje odpowiednie gesty. Każda pomyłka oznacza otrzymanie karty Kula. Posiadacz największej ilości przegrywa.

Przygotowanie do gry to nic innego, jak potasowanie kart Gest i Kula, i położenie ich na dwóch różnych stosach. Każdy gracz otrzymuje po jednej karcie Gest, którą musi trzymać odkrytą, tak, aby wszyscy ją widzieli. Proponuję poćwiczyć rytm przed grą - dwa razy klaśnięcie o uda (lub o stół) i raz o dłonie. Tempo ustalamy pod graczy. Nie musi być wcale szybko. Gracz z najlepszym wyczuciem rytmu rozpoczyna grę.

Zasady są banalnie proste. Pierwsza osobą klaszcze dwa razy o uda i zamiast klaśnięcie w dłonie pokazuje swój gest z kart. Kolejno klaszcze dwa razy o uda i pokazuje gest któregoś z przeciwników. Wskazany gracz musi zauważyć ten gest i być gotowy na swoją kolej. Widząc gest, klaszcze dwa razy o uda i pokazuje gest. Następnie dwa razy o uda i pokazuje gest przeciwnika, może powtórnie wskazać przeciwnika, który go wytypował. Ważne jest, że nie można wywołać samego siebie. Gramy do momentu, jak ktoś się pomyli, lub pokaże gest, którego nie ma, lub przeoczy swoją kolejkę. Gdy gracz posiada kilka kart przed sobą, musi pokazać gest, którym ktoś go wyłonił.

Popełniając błąd musimy liczyć się z porażką w danej turze, przez co:
- tracimy kartę lub karty, które przekazujemy wybranemu graczowi,
- bierzemy kolejną kartę Gest i kładziemy ją odkrytą przed sobą,
- bierzemy kartę Kulą i odczytujemy ją na głos. Efekt wprowadzany jest od razu (karta leży przed nami rewersem do góry), chyba, że karta mówi co innego i dopiero później go wprowadzamy (awersem do góry). Wszystkie posiadane karty Kula liczą się do końcowego wyniku.

Gra kończy się po wzięciu ostatniej, dziesiątej karty Kula. Zliczamy je wszystkie. Przegrywa posiadacz największej ilości. Analogicznie, wygrywa ten, który posiada ich najmniej. W grze mogą zdarzyć się remisy, czy to z tym najniższym wynikiem, czy najwyższym.

Istnieje jeszcze wersja dla wymagających i wprawionych w boju - "Mistrz Gestów". W tym wariancie dodatkowo wypowiadamy jeszcze imiona. Standardowo wyklepujemy rytm i pokazujemy gęsty, a dodatkowo wypowiadamy imiona. Może być to imię tego samego gracza, lub zupełnie kogoś innego. Wtedy jednocześnie w grze może brać udział dwie osoby.