Wydawnictwo Rebel staje na głowie, aby zaciekawić graczy nowymi tytułami. "Podaj Dalej!" to gra, przy której nie można przejść obojętnie. Jednym będzie się podobała, reszcie nie. Wszystko zależy, czy lubimy spędzać czas przy rysowaniu i dobrej zabawie. Ta gra łączy dwa te elementy. Czeka Was sporo śmiechu i ciekawych haseł. Zapraszam do mojej opinii.

:: ZAWARTOŚĆ / WYGLĄD ::

"Podaj Dalej!" to dość sporych rozmiarów gra, przynajmniej tak wydaje się z wymiarów kartonu. Jak głosi hasło na nim: "głuchy telefon w nowej odsłonie!" i tak starano się uzyskać design opakowania. Doskonale widać, że gracze zamiast przekazywać słowa do ucha, będą je rysować w swoich szkicownikach. Awers opakowania standardowo zawiera tytuł, hasła reklamowe, prostą grafikę, a także kilka emblematów z o grze, czy wydawnictwie. Wydawnictwo postanowiło użyć dosłownie czterech kolorów lub ich odcieni. Boki kartonu to standardowo tytuł wraz z małą grafiką i informacją o wieku i ilości graczy. Rewers jest już bardziej urozmaicony. Kolorystyka pozostaje bez zmian, lecz dochodzi kilka informacji i grafik. Nie brakuje opisu gry, przedstawienia jak wygląda runda, zawartość opakowania, czy informacje na temat wydania, jak również wydawnictwa. Jest tutaj tego sporo i trochę się to wszystko miesza ze sobą. Całe opakowanie pokryte jest śliskim tworzywem, jakby ktoś zamiast nadruku na karton przykleił okleinę.

W środku znajduje się kilka elementów. Pierwsze co rzuca się w oko to oczywiście instrukcja. Jej wielkość przypomina rozmiary opakowania, jak również sam design. Prosta gra to krótka instrukcja. Dużo w niej grafik i prostych stwierdzeń, a co za tym idzie, łatwo można przyswoić z niej informacje.

Odsłaniając instrukcję widzimy dobrze, jak została dopasowana wypraska. Wszystko się ładnie trzyma i nic nie lata. W kartonie znajdziemy kostkę sześciościenną, a także klepsydrę odmierzającą czas. Do rysowania mamy osiem zmazywalnych markerów. Dla każdego gracza w pudełku znajdzie się również ściereczka do zmazywania rysunków.

Pozostały jeszcze dwa elementy, te najważniejsze. Pierwszym są dwustronne karty z sześcioma hasłami na każdej stronie. Ładny, czytelny design, prezentujący prostotę. Wszystkie karty zamieszczone są specjalnym, małym kartoniku, sparowanym właśnie pod karty. Nie brakuje humorystycznych elementów.

Ostatnim elementem są zeszyty do rysowania haseł. Każdy z nich posiada miejsce do podpisania go swoim imieniem, tabelę punktacji, a także osiem stron do rysowania i odgadywania poprzednich rysunków. Kartki trzymają się na szpuli i bardzo łatwo można nimi obracać. Każda strona jest zmazywalna co nie skutkuje pozostawieniem zabrudzenia. 

:: ZASADY / ROZGRYWKA ::

Przygotowanie do gry jest bardzo proste. Po umieszczeniu pudełka z kartami, klepsydry i kostki na środku stołu, musimy zdecydować, z której strony kart będziemy korzystać. Każdy otrzymuje po szkicowniku, karcie i mazaku. Należy podpisać swój szkicownik i zapamiętać kolor spirali. Możemy zaczynać.

Wybieramy gracza, który jako pierwszy rzuci kostką. Wynik z kostki będzie odpowiadał numerowi pytania na wylosowanej karcie. Nie możemy nikomu jej pokazać. Jeżeli w wylosowanych haśle jest luka, to sami możemy je wymyślić. Gdy hasło jest podkreślone, to możemy wymyślić hasło odpowiadające z danej kategorii. Dodatkowym bonusem jest umieszczony ludzik na dole karty, wtedy nie interesuje nas co wypadnie na karcie, lecz wybieramy dowolne.

Od liczby graczy zależy, jak zaczniemy. Przy parzystej ilości graczy rozpoczyna osoba wypisująca hasło. Wylosowałem hasło: "tramwaj" i rysuję go na następnej stronie. Zaś, gdy liczba osób jest nieparzysta, wtedy po wpisaniu wylosowanego hasła my sami go nie rysujemy, podajemy dalej i następna osoba je maluje. Na koniec rundy ostatnia strona powinna być odpowiedzią, a nie szkicem.

Na narysowanie swojego hasła mamy minutę. Po jego narysowaniu przewracamy na następną stronę i podajemy następnemu graczu. Na stronie drugiej wpisujemy szukane hasło, które według nas narysował nasz poprzednik. Po tym, dalej podajemy i następna osoba rysuje nasze hasło. Później następna odgaduje, kolejna rysuje. I tak do końca szkicownika. Gdy wszyscy odzyskają swoje zeszyty następuje wielkie odgadywanie i punktacja.

W grze liczy się zabawa, ale instrukcja przewiduje również dwa rodzaje punktacji:
1. PUNKTACJA DLA PRZYJACIÓŁ:
- w swoim zeszycie możemy przyznać punkt za najbardziej interesujący lub śmieszny rysunek,
- przyznajemy punkt za nasze ulubione hasło udzielone przez przyjaciół,
- możemy przyznać punkt samemu sobie, gdy nasze hasło na samym końcu się zgadza.
2. RYWALIZACJA:
- odgadujący otrzymuje punkt, gdy hasło zgadza się z sekretnym hasłem lub poprzednią odpowiedzią,
- rysownicy otrzymują po punkcie, gdy ich rysunek pomoże w odgadnięciu odpowiedzi,
- jeżeli ostateczne hasło zgadza się z tym naszym, możemy przyznać sobie punkt.

Wygrana zależy, więc od metody, którą przyjmiemy. Liczy się dobra zabawa.

:: SPOSTRZEŻENIA / PODSUMOWANIE ::

"Podaj Dalej!" to gra w stylu "głuchy telefon", tylko, że tym razem nasze hasła rysujemy w otrzymanych szkicownikach. Samo wydanie jest niezłe, ciężko się do czegoś tutaj przyczepić. Wydaje mi się, że wszystkie elementy zostały dobrze przemyślane, a ich jakość stoi na żądanym poziomie.

Sam pomysł jest ciekawy. Jest to gra imprezowa, z czym się w stu procentach zgadzam. Można byłoby ją podciągnąć jeszcze pod grę rodzinną, ale to już kwestia spojrzenia. Na pewno podczas imprezy zabawa będzie przednia. Wielokrotnie padniemy ze śmiechu, a nasze zdziwienie po zobaczeniu początkowych haseł będzie dość duże. Po części liczy się nasz talent, ale któż potrafi odwzorować większość haseł tak, aby każdy zgadł. Liczy się również nasza wyobraźnia i inwencja twórcza. Haseł jest od groma i jest wręcz mało prawdopodobne, żebyśmy otrzymali to samo podczas jednego dnia, czy nawet tygodnia.

Same hasła nie są wcale takie proste do narysowania. Zdarzają się banały, jak na przykład "rybie oko", "proca", czy "ponczo", ale większość z nich jest trudna do narysowania i przedstawienia zamierzeń gry. To właśnie sprawia, że więcej w nich kreatywności, niż talentu, bo jak tu narysować: "późną ciążę", czy "korektę nosa". Oczywiście każdy musi coś narysować i nie liczy się jego styl, lecz humorystyczne odwzorowanie. Kupę śmiechu jest również przy zgadywaniu, zdarzają się przeróżne odpowiedzi, a bywają na prawdę śmiesznie. Hasła są wymieszane stopniem trudności i w żaden sposób nie idzie ich odseparować, co skutkuje tym, że nawet przy prostym haśle gracze próbują kreatynie zgadywać, więc nawet te najprostsze są nieodgadnięte... ale  przecież w tej grze chodzi o dobrą zabawę!

Największym minusem gry jest oczywiście ilość graczy. Nie możemy do niej przystąpić w mniej niż czterech, chociaż nawet przy tej ilości nie do końca jest tak zabawnie, jak powinno. Zbyt mała liczba uczestników skutkuje rychłym końcem, chyba, że wymyślimy nowe zasady i jakoś inaczej będziemy grać. Przykładowo możemy sami zgadywać, a później rysować, czyli wcielić się w podwójną rolę, a nie tak jak w podstawowych zasadach, albo zgadujemy, albo rysujemy. Możliwości jest kilka. Osobiście uważam, że gra jest dobra na krótszy wieczór. My po parunastu rundach trochę się znużyliśmy rozgrywką, dlatego najlepiej grać w nią między innymi dużymi produkcjami, tak na odstresowanie. Najlepsza zabawa jest przy maksymalnej ilości graczy, czyli ośmiu. Wtedy cały zamysł twórcy zostanie wykorzystany, a my sami wkręcimy się w grę. Bez problemów mogę polecić ten tytuł, ale trzeba pamiętać, że podstawą jest znalezienie odpowiedniej ilości graczy.

 AUTOR: MICHAŁ N.