| |
THOR GROMOWŁADNY: PRZEKLĘTY (TOM 3)
Thor po uporaniu się z poprzednimi przeciwnikami staje naprzeciw kogoś o wiele silniejszego niż
ostatnio. Malekith Przeklęty to były władca mrocznych elfów, jeden z najpotężniejszych magów z jakim mieli styczność mieszkańcy Dziesięciu Światów. Malekith powinien znajdować się na dnie Niflheimu, jednak grupa pobratymców postanowiła go uwolnić. Co spowodowało wielkie zagrożenie dla wszystkich światów. Została powołana Liga Światów składająca się między innymi z Thora, świetlistego elfa Kolbusa Miodnystrzał, górskiego olbrzyma, przedstawicielem trolli Uda, jak również krasnoluda i władająca magią
elfką Wazirią. Liga Światów musi powstrzymać Malekitha. Czy im się to uda? Ile ofiar przyniesie gonitwa za wielkim magiem? Czy aby na pewno Waziria ma dobre intencje?
Poziom komiksów z Thorem w roli głównej spada z zeszytu na zeszyt. Wydaje się, że trzeci tom jest najmniej interesujący. Autor rozpoczyna od przedstawienia Thora jako zupełnie innej postaci, niż pamiętamy z poprzednich tomów. Odwiedza on swoją dawną miłość Jane Foster. Spotkanie to pokazuje zupełnie inne oblicze naszego bohatera, który nie jest wylewny i nie otwiera się przed nikim. Wkrada się przez to odrobinę ckliwości w całą historię. Również na zakończenie otrzymujemy opowieść ze smokiem atakującym pewną wioskę. Nic nie wnosząca i czasami absurdalna, tak można ją określić. Główny wątek nie pozostawia również dobrego wrażenia. Nie mówię, że jest kiepski, ale jest dla mnie zbyt oklepany. Wygląda to tak, jakbyśmy byli świadkami czegoś wtórnego i powtarzającego się. Zaczyna się nieźle, tuż po ucieczce Malekith masakruje swój lud, nie oszczędzając nikogo. Tylko dlaczego później wieje nudą. Dostajemy coś co sprawdza się kilka razy, a nie cały czas - ucieczka, gonitwa, walka. Staje się to już trochę nudne. Komiks zmienia również rysownika, jednak nie sprawia to, że traci na atrakcyjności. Kadry świetnie wpisują się w zamierzenia Aarona i przedstawiają w dość dobry sposób samych bohaterów i otaczające ich światy. Tak jak poprzednie tomy, komiks otrzymujemy w miękkiej oprawie ze skrzydełkami i dość charakterystyczną sceną. Nie możemy narzekać na wydanie, stoi na świetnym poziomie. Mimo wtórności i spadku formy Aarona lub może zamierzenia zmienienia serii w trochę inną koncepcję niż w poprzednich tomach, warto zasiąść do lektury.
|
|
