|
Clive
Barker urodził się 5 października 1952 roku w Liverpoolu. W
wieku 21 lat porzucił edukację na Liverpool University by
przenieść się do Londynu i założyć własną trupę teatralną. To
właśnie z nią nakręcił pierwszy swój studyjny film pod tytułem
Salome&Forbidden, w którym możemy ujrzeć po raz pierwszy Douga
Bradley’a, który z czasem stał się ważną ikoną grozy, postać
Pinheada (Hellraiser). W 1984 Clive debiutował w swoim kraju
trzema tomami opowiadań grozy „Księgi Krwi” (Books of blood),
które jednak nie przypadły do gustu tamtejszym krytykom, dopiero
w Ameryce jego teksty maiły bardziej pozytywny oddźwięk. Po
mocnej dawce splatter punku w „Books of blood” w 1985r przyszła
kolej na Potępieńczą Grę(The Demnation Game), powieść równie
oryginalną jak brutalną. Autor w swej książce zawarł wszystko
co najlepsze w horrorze. Barwne, nie papierowe postaci,
niepowtarzalny nastrój oraz ciekawy motyw zaprzedania swej duszy
diabłu. Clive w tej powieści stworzył oryginalny czarny
charakter Breer’a. Zombie który ma świadomość, jest miły,
posłuszny i kieruje się uczuciami. To dosyć nowatorski chwyt co
do zombiaków w odróżnieniu do wciąż powielanego przez kino
pewnego archetypu owych postaci.
Powrót z piekieł (Hellraiser),
nowelka która stanowiła prototyp dla scenariusza o tym samym
tytule. Hellraiser z 1987 r. był przełomem w Brytyjskim kinie
grozy, krytycy jak i fani docenili film, określając go z czasem
mianem klasyka. Wcześniejsze produkcje filmowe na podstawie
opowiadań Barkera jak Underworld czy Rawhead Rex nie miały tego
szczęścia co Hellraiser i nie przykuły na sobie większej uwagi
odbiorców. Filmy te pomijając kiepskie efekty specjalne i
słabego reżysera bardziej skłaniały do śmiechu niż do strachu.
Lata 90 przyniosły dla Liverpoolczyka sporą sławę za sprawą
ekranizacji jego wyśmienitego opowiadania (The Forbidden) przez
Bernarda Rosse pdt. Candyman. Również Nightbreed, którym
reżyserią zajął się sam Barker odniósł nie mały sukces. Clive
prócz wkładu w kinematografię grozy i literaturę, jest szalenie
utalentowanym malarzem jak i również scenarzystą gier
komputerowych (Undying, Jerycho). Mistrz makabry zadziwił nas
swoją spokojniejszą i bardziej bajeczną naturą, tworząc dla tych
najmłodszych, a propos projektu „Abarat”. Dzięki pięknie
ilustrowanej własnymi obrazami, sagi o przygodach Candy
Quackenbush, autor potwierdził, że oprócz wywoływania dreszczy
na plecach potrafi także zaczarować serce swoich najmłodszych
czytelników. Rok 2007 przyniósł fanom najnowszą książka Barkera,
pdt. Historia Pana B. Powieść opowiada o losach małego demona,
któremu przychodzi żyć na ziemi wśród średniowiecznej
społeczności. W swej książce, autor sprawnie posługuje się w
sugestywny sposób nietypową narracją, bo przemawia do nas tym
razem sam demon zaklęty w owej książce.
W tym roku będziemy mogli
obejrzeć najnowszy twór opierający się na jednym z najlepszych
opowiadań autora, pod tytułem „Nocny Pociąg z Mięsem”, w
reżyserii Ryuhei Kitamura, oraz scenariuszem Jaffa Buhlera. Cały
obraz miał pewne problemy za oceanem za sprawą wytwórni
Lionsgate, której najwyraźniej nie zależało by film został
wyświetlony w większej ilości kin. Na szczęście Polscy fani,
będą mogli spokojnie już w noc Halloween udać się w przerażającą
podróż jakiej jeszcze w życiu niemieli.
Clive ma jeszcze sporo pomysłów
do zrealizowania. Pozostaje nam czekać na kontynuację „Galilee”
oraz dalszą część Abaratu. Z kolei co się tyczy kina, twórcy
”Midnight Meat Train” pracują nad przeniesieniem dalszych
opowiadań angielskiego mistrza makabry na ekran.
Prezentuję poniżej pełną
bibliografię oraz filmografię autora:
- Księgi Krwi (1984-1986)
- Potępieńcza Gra (1985)
- Powrót z piekła (1986)
- Cabal: Nocne plemię (1987)
- Kobierzec (1987)
- Wielkie Sekretne Widowisko (1989): Otwierająca Trylogię Sztuki
-
Imajica (1991)
- The Thief of Always (1992)
- Everwille: (2 część trylogi Sztuki)
- Incarnations (1995-zbiór sztuk teatralnych)
- Sacrament (1996)
- Forms Of Heaven (1996)
- Galilee (1998)
- Wąwóz Kamiennego Serca (2001)
- Abarat (2002)
- Abarat - Dni Magii, Noce Wojny (200
- Mister B. Gone(2007)
|
|