QUENTIN TARANTINO

Quentin Jerome Tarantino (ur. 27 marca 1963 r. w Knoxville w stanie Tennessee w USA) – amerykański reżyser, scenarzysta i aktor filmowy. Jeden z najwybitniejszych twórców kina postmodernistycznego. Miłość do kina odziedziczył po matce (Connie Tarantino), która urodziła go mając szesnaście lat. Nadała mu ona imię wywiedzione od postaci pół-Indianina Quinta, granego przez Burta Reynoldsa w serialu Strzały w Dodge City. Ojciec Quentina, Tony, opuścił rodzinę zaraz po narodzeniu syna. Ojczymem został Curt Zastoupil. Po przeprowadzce do Los Angeles w 1965 roku matka bardzo często zabierała Quentina do kina. Na pierwszych seansach bywał już jako dwulatek, a jako dziewięciolatek obejrzał brutalny film Johna Boormana Wybawienie, gdzie zobaczył scenę gwałtu na Nedzie Beatty. Młody Tarantino zakochał się w kinie i chodził tam przy każdej okazji. Zaczął pochłaniać filmy, co mu pozostało po dziś dzień. Potrafił codziennie oglądać po kilka filmów. Uważa przy tym, że każdy film niesie w sobie jakąś wartość, więc z równie wielką czcią traktuje klasyki kina, jak i podrzędne produkcje klasy B. Już jako nastolatek zaczął pisać różne historie, jak np. scenariusz Captain Peachfuzz and the Anchovy Bandit, inspirowany filmem Mistrz kierownicy ucieka, który napisał mając czternaście lat.

Był fatalnym uczniem, z jednym wyjątkiem – uwielbiał lekcje historii. Historia jest jak dobre stare kino. Przed twoimi oczami przesuwają się bohaterowie: zwycięzcy i straceńcy. A ty nie musisz biedzić się nad scenariuszem, bo jest już gotowy – podkreśla Tarantino. Robił za szkolnego przygłupa. Dużo wagarował. W pewnym momencie matka pozwoliła mu na rzucenie szkoły, co też uczynił w wieku szesnastu lat. Powiedział potem: Nienawidziłem pierdolonej szkoły. Nawet nie zadawałem sobie trudu, żeby przejść do następnej klasy. Po rzuceniu szkoły zaczął uczyć się aktorstwa w James Best Acting School, czemu towarzyszyło pisanie scenek dla siebie samego (wtedy to powstał kultowy wywód o prawdziwym sensie piosenki Like a Virgin Madonny, wygłoszony przez Brązowego we Wściekłych psach). By zarobić na własne utrzymanie, zaczął pracę w kinie pornograficznym jako bileter, skąd wyrzucono go, gdy odkryto, że nie ma osiemnastu lat. Szybko odkryłem, że kino porno mnie nie kręci. Zasypiałem na seansach – wspomina.

W wieku dwudziestu dwóch lat zatrudnił się w wypożyczalni kaset video w Manhattan Beach California, dzięki temu, jak sam twierdzi, mógł oglądać wszystkie filmy, na jakie miał ochotę. Codziennie pochłaniał po kilka obrazów: od niskobudżetowych produkcji rodem z Hongkongu, po dzieła francuskiej „nowej fali”. Opowiada: Oglądałem wszystko, najchętniej krwawe kino klasy B. Nagle w ręce wpadła mi kaseta z filmem Briana de Palmy Człowiek z blizną. Obejrzałem go kilka razy i już wiedziałem, jak zrobić własny film. Pracował na jednej zmianie z innym maniakiem kina, Rogerem Avarym (późniejszym współscenarzystą Pulp Fiction) – spędzali oni całe godziny dyskutując o filmach i wymyślając własne fabuły. W 1985 roku Tarantino wraz z Craigem Hamannem, którego poznał na kursach aktorskich, zaczęli kręcić na taśmie szesnastomilimetrowej film zatytułowany My Best Friend’s Birthday. Niestety, nie został on ukończony. Tymczasem Taranino brał udział (bez powodzenia) w różnorakich castingach. Na ich potrzeby dopisał sobie w cv udział w dwóch filmach: Down of the Dead i Król Lear Godarda. Skomentował to później tak: Rola u Godarda brzmiała naprawdę imponująco, a byłem pewny, że tego filmu nikt nie widział – miał rację. Niektórzy dali się nabrać, bo nawet jakiś czas potem rola ta pojawiła się w kilku leksykonach amerykańskich.

W 1988 roku napisał scenariusz do Urodzonych morderców i sprzedał go następnie Oliverowi Stone’owi, który pokaźnie go przerobił. Gdy Tarantino zrozumiał, jak „zniszczono” jego scenariusz, obiecał sobie, że już więcej nic nie sprzeda. Ale słowa nie dotrzymał. Dwa lata później za pięćdziesiąt tysięcy dolarów sprzedał scenariusz do Prawdziwego romansu. Chciał wykorzystać te pieniądze na potrzeby Wściekłych psów. Żeby móc samemu wyreżyserować ten film, podjął staż w Sundance Institute, gdzie jego wykładowcami byli m.in. Sydney Pollack, Terry Gilliam, Jon Amiel i Volker Schlöndorff. W tym okresie porzucił pracę w wypożyczalni video i zatrudnił się w CineTel, małej hollywoodzkiej firmie produkcyjnej. Dzięki szczęśliwemu trafowi poznaje tam producenta Lawrence’a Bendera, na którego biurko trafił scenariusz Wściekłych psów. Tarantino i zafascynowany scenariuszem Harvey Keitel szybko przekonali pracowników Instytutu Sundance, że warto zainwestować w ów film. Budżet został zwiększony z trzydziestu pięciu tysięcy do półtora miliona dolarów. Po Wściekłych psach (1992 ) Tarantino stał się znany (zabłysnął w nim jako scenarzysta, reżyser i aktor), ale miał też kłopoty, spowodowane nadmierną brutalnością filmu – z tego właśnie powodu Wściekłe psy były zakazane w Wielkiej Brytanii, jednak ostatecznie pozwolono na ich pokazy. Film otrzymał nagrodę FIPRESCI na festiwalu w Toronto oraz nagrodę krytyków londyńskich.

Dzięki popularności Wściekłych psów, do nowego projektu – Pulp Fiction (1994) – Tarantino pozyskał swoich wymarzonych aktorów: Bruce’a Willisa i Johna Travoltę. Film ten uhonorowano Złota Palmą na festiwalu w Cannes. Tarantino dostał Złoty Glob za scenariusz i siedem nominacji do Oscara – walkę o miano najlepszego filmu przegrał z filmem Forrest Gump, ale ostatecznie otrzymał wraz z Avarym statuetkę za najlepszy scenariusz oryginalny. Film został okrzyknięty, podobnie jak jego twórca, kultowym. Po tym sukcesie Tarantino otrzymał wiele próśb o poprawienie scenariuszy. Zajmował się m.in. „wygładzaniem” Twierdzy i Karmazynowego przypływu. W 1995 r. zrealizował nowelę Mężczyzna z Hollywood, która stanowi jedno z opowiadań filmu Cztery pokoje. Zagrał w niej hollywoodzkiego gwiazdora Chestera. W 1997 roku powstał czarny dramat gangsterski zatytułowany Jackie Brown, jednak nie osiągnął on zysków na miarę Pulp Fiction. Film ten stanowi odniesienie do tradycji kina „blaxploitation”, czyli filmów klasy B, których bohaterami byli czarnoskórzy mieszkańcy USA. Jest on adaptacją powieści Elmore’a Leonarda, a w ulubionego bohatera Tarantina, Ordella, wcielił się Samuel L. Jackson. Jackie Brown zagrała znana właśnie z filmów blaxploitation Pam Grier. W 2003 roku Tarantino zorganizował widzom wielki come back w postaci krwawego dwuczęściowego Kill Billa. W planach ma także realizację dramatu wojennego Inglorious Bastards, którego akcja rozgrywać ma się w okupowanej Francji. Przyjaźni się z Robertem Rodriguezem. Wystąpił w jego filmach, m.in. w Desperado i Od zmierzchu do świtu. Jest zresztą autorem scenariusza tego ostatniego. Grał również u Spike’a Lee (Dziewczyna nr 6, 1996) i Stevena Brilsa (Mały Nicky, 2000 ). Stale współpracuje z operatorem Andrzejem Sekułą. Chętnie angażuje do swoich filmów Harveya Keitela i Tima Rotha. Prowadzi własną firmę producencką A Band Apart Films.

Tygodnik „Variety” twierdził, że Tarantino jest pierwszym z nowej generacji reżyserów. Artystów, którzy swojego fachu będą uczyli się nie w szkołach, ale oglądając filmy na video. Obecnie jest prawdopodobnie jednym z najchętniej oglądanych i najczęściej dyskutowanych reżyserów naszych czasów. W swojej twórczości afirmuje popkulturę, swobodnie przetwarzając jej schematy i ikony. Stworzył niepowtarzalną mieszankę kina gangsterskiego z teatrem absurdu, okraszoną dużą dawką przemocy i okrucieństwa, które zajmują w jego systemie estetycznym szczególnie ważne miejsce. Nie kryje swojej fascynacji Wschodem, któremu poświęcił wiele miejsca w dwóch częściach Kill Billa. Jego muzą jest Uma Thurman, dla której często znajdzie się miejsce w jego filmach. Dzięki Tarantinowi stworzyła kreacje: porzuconej panny młodej w Kill Billu, gdzie zagrała główną rolę oraz jedną z głównych ról w Pulp Fiction (jedna ze scen tego filmu z jej udziałem uznawana jest za kultową). W 2005 roku czytelnicy pisma „Empire Magazine” uznali go za Filmową Ikonę Dziesięciolecia.

:: CIEKAWOSTKI ::

*  Quentin nakręcił jeden z epizodów w filmie "Sin City - Miasto Grzechu" Roberta Rodrigueza. Za swoją pracę dostał honorarium w wysokości... symbolicznego 1 dolara. Jest to przyjacielski gest pomiędzy nim a Rodriguezem - ten drugi dostał identyczne honorarium za pomoc przy tworzeniu muzyki do filmu "Kill Bill".

* Jego mama - Connie McHugh jest pół Irlandką i pół Indianką Cherokee. Urodziła Quentin'a, gdy miała 16 lat.

* W roku 2004 pełnił funkcję przewodniczącego jury na festiwalu filmowym w Cannes. Dostąpienie przez Quentina tego zaszczytu zbiegło się z 10. rocznicą nagrodzenia jego filmu "Pulp Fiction" Złotą Palmą na tym właśnie festiwalu.

* Quentin twierdzi, że Uma Thurman jest dla niego taką samą muzą, jak Marlena Dietrich dla reżysera Josefa von Sternberga. Ze względu na ciążę Umy przełożył zdjęcia do filmu "Kill Bill" o ponad rok. Swoją decyzję skomentował słowami: "Gdy poczekasz na swoją Dietrich, historia będzie ci wdzięczna".

* Razem z producentem Lawrencem Benderem ufundował wytwórnię muzyczną A Band Apart Records.

* Tarantino otrzymał swe imię na cześć bohatera serialu "Strzały w Dodge City"- pół-Indiania Quinta, granego przez Burta Reynoldsa

* Zdobył tytuł Filmowej Ikony Dziesięciolecia przyznawany przez czytelników brytyjskiego pisma "Empire Magazine".

* W 1997 roku został pozwany przez Dona Murphiego za napaść (Don żądał 5 milionów dolarów odszkodowania). Tarantino zaatakował Murphiego w restauracji, gdzie rzucił go na ścianę i uderzył.

* Jednym z najbardziej charakterystycznych znaków rozpoznawczych filmów Tarantino jest ujęcie z wnętrza bagażnika. Kamera zawsze jest ustawiona praktycznie tak samo, lekko po lewej stronie wozu, pokzując część karoserii w dole i część klapy w górze ekranu.

We "Wściekłych psach" to ujęcie było wykorzystane, gdy Biały, Blond i Różowy wyciągali z bagażnika policjanta. W "Pulp Fiction" w scenie, gdy Vince i Jules szykują broń na odwiedziny u Teda Mózgowca. W "Jackie Brown" była to scena z Beuamontem, który miał wyskoczyć w trakcie transakcji i pomachać karabinem... W "Kill Billu (vol 1)" bagażnik pojawia się pod koniec, podczas rozmowy z Sophie. Podobnie w filmach ze scenariuszem Tarantino. W "Od zmierzchu do świtu" było to na parkingu pod motelem, kiedy Seth i Ritchie wyciągali zakładniczkę z banku. Momentów z "Prawdziwego romansu" i "Urodzonych morderców" nie pamiętam, ale jestem niemal pewien, że takowe były. Zachęcam do samodzielnych poszukiwań... Niestety w scenariuszu "Czterech pokoi" nie znalazło się miejsce na żaden bagażnik, z którego można by kręcić =]

* W 2004 roku znalazł się na 25 miejscu listy artystów, których najczęściej wyszukiwano w internetowej bazie filmów IMDb.

* Quentin znany jest z tego, że w swoich filmach stara się nie używać tzw. "product placementu" (reklamowanie w filmach rzeczywiście istniejących marek). Praktycznie wszystkie produkty pojawiające się w jego filmach mają swoje fikcyjne nazwy, jak np. papierosy "Red Apple" czy płatki śniadaniowe "Fruit Brute".

* W 2004 roku był przewodniczącym jury podczas festiwalu filmowego w Cannes.

* We wszystkich scenariuszach Quentina pojawia się postać policjanta Scagnettiego. Jednak zawsze zostaje ona albo wycięta z samego scenariusza, albo podczas montażu filmu.

* Wiedzę o filmie zdobył w James Best Acting School, Carson Twin Cinema i Video Archives

* Brytyjski magazyn Empire umieścił Quentina w 2005 roku na 8. miejscu w rankingu najlepszych reżyserów wszechczasów.

* Podkręcał plotki, iż wraz z Umą Thurman mają romans. Plotki te jednak są nieprawdziwe.

* Tarantino przyznaje się, że wszelkie nowinki techniczne w dziedzinie kinematografii wzbudzają u niego niepokój. Podczas prac na planie "Sin City" zmuszony był do korzystania wyłącznie z kamer cyfrowych. Sprawiało mu to, jako zagorzałemu fanowi tradycyjnej taśmy celuloidowej, pewne problemy. Zakończenie prac nad swoim epizodem skwitował: "Misja wykonana".

* Ma włoskie pochodzenie.

* Jego IQ wynosi 160.

* Był brany pod uwagę do tego, by reżyserować film "8. mila" (2002). Ostatecznie zajął się tym Curtis Hanson.

* W pewnym okresie swojego życia Quentin chciał zostać zawodowym pisarzem. Napisał nawet dwa rozdziały powieści o swojej pracy w wypożyczalni wideo w Hermosa Beach, jednak porzucił ten zamiar. Decyzja ta miała wpływ na jego późniejsze filmy - we wszystkich występuje charakterystyczna powieściowa narracja.

* Quentin otrzymał propozycję zagrania Prezydenta Stanów Zjednoczonych w filmie "Batoru rowaiaru II: Chinkonka", jednak zmuszony był odrzucić ofertę ze względu na pracę na planie obu części "Kill Bill".

* Czytelnicy pisma "Empire Magazine" 13 marca 2005r., wybrali Tarantino filmową Ikoną Dziesięciolecia.

* W jego filmach (Pulp Fiction, Wściekłe Psy, Jackie Brow, Prawdziwy romans) ważną rolę odgrywa walizka.

* Quentin Tarantino ma 189cm wzrostu.

* W listopadzie 1996 roku Quentin planował nakręcić jeden z odcinków serialu "Z archiwum X". Nie mógł tego jednak dokonać ze względu na fakt, iż odmówił wstąpienia do Amerykańskiej Gildii Reżyserów (jedynie jej członkowie mogli zostać zatrudnieni do reżyserowania odcinków tego serialu).

* Tarantino poprawiał scenariusze takich filmów jak "Twierdza" i "Karmazynowy przypływ"

* Prawie we wszystkich jego filmach pojawiają się papierosy marki "Red Apple".

* Tarantino został zaskarżony przez producenta Dona Murphy'ego na kwotę 5 milionów dolarów po tym, jak 14. listopada 1997 roku w restauracji ten popchnął go na ścianę, a następnie kilka razy uderzył.

* Mały Quentin miał problemy z nauką. Nie potrafił przeliterować własnego nazwiska i korzystać z zegarka.

* W rankingu magazynu FHM na 100 Najbardziej Męskich Filmów Wszechczasów zorganizowanym w październiku 2004 roku znalazło się aż sześć filmów, przy których współpracował Quentin Tarantino: "Prawdziwy romans" na miejscu 75., "Od zmierzchu do świtu" na miejscu 73., "Kill Bill Vol. 2" na miejscu 26., "Kill Bill Vol. 1." na miejscu 25., "Wściekłe psy" na miejscu" 11. i "Pulp Fiction" na miejscu 1.

* Rzucił szkołę w wieku lat 16

* Gdy startował w rozmaitych castingach, w swoim CV kłamał, że grał w takich filmach jak: "Poranek żywych trupów" (1978) oraz "Król Lear" (1987).

:: NAGRODY I NOMINACJE ::

2006:   Sin City - Miasto grzechu (nominacja) Czeski Lew najlepszy film zagraniczny

2005:   Kill Bill 2 (nominacja) Saturn najlepszy reżyser

2005:   Kill Bill 2 (nominacja) Saturn najlepszy scenariusz

2005:   Kill Bill 2 (nominacja) Grammy najlepsza muzyka

2005:   Kryminalne zagadki Las Vegas (nominacja) Emmy najlepszy reżyser

2004:   Kill Bill (nominacja) Saturn najlepszy reżyser

2004:   Kill Bill (nominacja) Saturn najlepszy scenariusz

1998:   Jackie Brown (nominacja) Złoty Niedźwiedź Berlin

1997:   Od zmierzchu do świtu (nominacja) Złota Malina najgorszy aktor drugoplanowy

1996:   Od zmierzchu do świtu (nominacja) Saturn najlepszy aktor drugoplanowy

1996:   Od zmierzchu do świtu (nominacja) Saturn najlepszy scenariusz

1995:   Pulp Fiction Oscar najlepszy scenariusz

1995:   Pulp Fiction (nominacja) Oscar najlepszy reżyser

1995:   Pulp Fiction Złoty Glob najlepszy scenariusz

1995:   Pulp Fiction Nagroda Główna BAFTA najlepszy scenariusz oryginalny BAFTA

1995:   Pulp Fiction (nominacja) Cesar najlepszy film obcojęzyczny

1995:   Pulp Fiction (nominacja) BAFTA najlepszy film

1995:   Pulp Fiction (nominacja) Złoty Glob najlepszy reżyser

1995:   Pulp Fiction Złota Taśma najlepszy film obcojęzyczny

1995:   Pulp Fiction Niebieska Wstążka najlepszy film obcojęzyczny

1994:   Pulp Fiction Złota Palma

1994:   Prawdziwy romans (nominacja) Saturn najlepszy scenariusz

1992:   Wściekłe psy (nominacja) najlepszy dramat Sundance Film Festival

1992:   Wściekłe psy Nagroda Główna FF-Toronto
 

MATERIAŁY ZEBRALI: MAWET & REQUIEM

* WSZYSTKIE  MATERIAŁY ZOSTAŁY ZNALEZIONE W INTERNECIE I UMIESZCZONE NA STRONIE