JONAH HEX: GARBATE SZCZĘŚCIE (TOM 5)

Album otwiera opowiadanie „Nazywam się nikt”. Johan Hex jest już zmęczony życiem, podstarzałym człowiekiem, jednak nie oznacza to, że jest niedołężny, potrafi jeszcze sam zadbać o siebie. Pewnego dnia, na pustyni dostrzega grupę uciekających przestępców przed stróżami prawa. Z małym trudem powstrzymuje od ucieczki bandytów, kilku zabija i w podzięce liczy na jakąś nagrodę. Jednak zamiast pieniędzy spotka go duża niespodzianka. Spotka członka rodziny…

Jest to standardowe opowiadanie z Hexem w roli głównej. W minimalnym stopniu trzyma w napięciu i raczej nie spotkałem tutaj jakiś ciekawych akcji. Jonah standardowo wymierza sprawiedliwość, choć nie wiem skąd wie, że to na pewno są przestępcy. Oczekując nagrody dostaje zupełnie coś innego. Benkart Hexa poznaje swojego ojca, ale nie wiem co to miało zmienić w jego życiu. Podchodzi do niego jak do kogoś nieznajomego i wrogiego. A wiecie co jak to się może skończyć. Nie dostrzegłem w tej opowieści nic szczególnego, jest to zwykły standard, bez większych zaskoczeń. Kreska mocna, bez większych szczegółów, z mocnym konturem, zazwyczaj bez większych szczegółów i odpowiednio dobranymi kolorami, jak dla westernu.

Kolejne opowiadanie nosi tytuł „Cztery małe świnki. Krwawy western”. Hex szukając kolejnych złoczyńców przybywa na pewna farmę. Spotyka tam Holly. Wieczorem ugasza go i upija. Hex budzi się związany. Holly wraz z siostrą posiada mały sekret. Mężczyźni, którzy przybywają na ich farmę zostają pozbawieni kończyn i żyją jak świnie. Dziewczyny nie zdają sobie sprawy, jak działa Hex. Wyswobadza się i chce związuje je. Zemsta jest słodka. Pozostawia panie na pstre losu, jednak nie zapomina o nagrodzie czekającej za tzw. „świnie”, na które został wydany list gończy…

„Cztery małe świnki. Krwawy western” stoi na lepszy poziomie. Dostajemy coś z pogranicza horroru i westernu. Dziwnym trafem Hex zawsze trafi na coś ciekawego, na czym mógłby zarobić trochę pieniędzy. Teraz natknął się na dość miłą kobietę, która go ugościła i upoiła, jednak nie spodziewał się do czego to może doprowadzić. Najprościej rzecz ujmując, karma wraca i to, co spotkało z rąk tych kobiet coś złego, to spotka i je. Fajny mroczny klimat. Jednak mimo krótkiego opowiadania nie możemy wejść w nie całkowicie. Brniemy dalej przez kolejne strony, jednak mamy później pewny niedosyt. Nie dość, że opowieść szybko się kończy, to w dodatku nie możemy odnaleźć w niej trzymającej w napięciu opowieści, mimo, że jest brutalna i spokojnie można byłoby napisać na jej podstawie kolejny, krótki film klasy B. Kreska stoi na trochę lepszym poziomie, bardziej szczegółowa, z mniejszą ilością zabrudzeń i cieni.

Trzecie opowiadanie to „Star Man”. Tuż po przybyciu włoskiej rodziny do USA dochodzi do tragedii. Szukający pracy ojciec zostaje brutalnie zabity, a wszystko to ze względu, że ma sztuczną nogę. Szukający ojca syn dowiadując się o tym, zaczyna mordować swoich oprawców. Los chce, że spotyka Hexa… Po latach, już jako Star Man spotyka ponownie Hexa. Dorosły już chłopak na swoim koncie ma wiele trupów, a odznaki na jego piersi świadczą, że dalej oddaje się zemście, a za jego głowę łowca dostanie niezłe nagrodę…

Kolejne opowiadanie określa tylko jedno słowo – zemsta. Jest to najczęstszy element historii z Hexem w roli głównej. Jednak tym razem kieruje się nią Star Man, który nie popuścił oprawcom swojego ojca. Mimo upływu lat nie stał się kimś lepszym, rośnie w nim zło i chęć zabijania. Staje się on podobny do Hexa. Nie wiem, dlaczego opowieść ta nie sprawiła, że czytałem coś lepszego niż serwowane dotąd historie. Jest to kolejna z wielu nowela, która nie zostanie w naszej pamięci na dłużej. Ciekawy klimat, trzymający w lekkim napięciu, ale nie ze względu na zagrożenie dla Hexa, lecz na Star Mana. Przechodzi się przez nią trochę opornie, ponieważ nie dostajemy nic nowego i z dużym polotem. Standardowa kreska przypominająca tą z pierwszej historii, z lekkimi zabrudzeniami, często schematyczna i z małą ilością szczegółów, ale za to pasująca do serii.

„Zgładzić miasto” to bardzo krótka opowieść o ludziach, którzy pojmali chłopaka i wymierzyli na nim swoją sprawiedliwość…

Fajnie zmontowana króciutka opowieść graficzna, nie posiadająca dialogów, przez którą przemykamy szybko. Brak nudnych momentów. Opowiadanie cechuje brutalność oprawców, a co za tym idzie, niezły efekt końcowy, a zarazem wizualny. Dodatkowo znajdują się tutaj jedne z lepszych kadrów, z tego tomu.

„Każdy musi kiedyś umrzeć” jest to opowiadanie, w którym wydarzenia są efektem działań z poprzedniej historii. Po rozprawieniu się z jednym z oprychów, Hex pozostaje w mieście. Świętując w barze spotyka tam dziwnego chłopaka. Chce aby Jonah wykonał dla niego zadanie. Musiały zgładzić całe miasta, które powiesiło jego przyjaciela, a później spaliło…

Ciekawa historia, która pokazuje, że nawet Hex ma pewne ograniczenia i wykazuje jeszcze jakąś moralność i nie może pozbyć się czy to kobiet w ciąży, czy dzieci. Nie czuje on skrupułów przed zabijaniem, więc aż dziwne, że nie chciał zarobić pieniędzy. Chłopak, więc musi wziąć sprawę w swoje ręce. Jednak to co później zrobił Hex zaskoczyło i mnie. Czasami on również działa na zasadzie zemsty i to, że nie zaakceptował postępowania chłopaka to aż dziwne. Przez opowiadanie przechodzi się bardzo szybko, nie nudzi. Charakteryzuje je brutalność Hexa, który postanowił wymierzy sprawiedliwość oraz wiele ofiar chłopaka, które widoczne są na kilku kadrach. Opowiadanie nie jest złożone, charakteryzuje je prostota – działanie, a później efekt. Standardowa kreska, z nieźle dobranymi kolorami i dobrym odwzorowaniem akcji.

„Powrót do Czarciej Łapy” - po tym jak gang Montany zrabował pieniądze i uciekł, Hex został oskarżony o jego zabicie i oskalpowanie. Pieniądze oczywiście się nie znalazły. Jonah tłumaczy, że to był jeden z szalonych Indian, jednak detektyw Jones nie wierzy w jego zapewnienia. Hex musi powrócić do miejsca, z którego uprzednio uciekł, i w którym znajdują się pieniądze z napadu. Wpadają w pułapkę, a Jonah zostaje pojmany poddany próbie czerwonego skorpiona…

Szybka i ciekawa historia. Trochę inna niż te pozostałe. Hex jest tutaj więźniem, który musi w pewnym momencie spróbować uratować detektywów i zrobić tak, żeby samemu przeżyć. W opowiadaniu możemy zobaczyć prawdziwe możliwości Hexa, który jak się okazuje się jest sprytny i odporny na trucizny. Chęć przeżycia daje mu jakieś niewiarygodne siły i możliwości. Dzieje się dużo i szybko, akcja zaskakuje swoimi rozwiązaniami, a szala zwycięstwa przechyla się raz na jedną, raz na drugą stronę konfliktu. Indianie w pewnym momencie traktują Hexa jak swojego, jednak ten chce iść swoją drogą. Opowiadanie graficznie lekko odbiega od pozostały. Jest tutaj więcej schematycznych scen i mniej szczegółowości, co czasami wiąże się z mniej czytelnymi kadrami. Również kolory są bardziej nużące i monotonne.

„Garbate szczęście” to ostatnia z historii tego tomu. Opowiada o grupce przestępców, którzy ukradli pociąg, w którym znajdował się sejf. Zatrzymują się w Desperation, aby otworzyć go i uciec końmi, które mają znajdować się w lokalnej stajni. Lucky nie przemyślał tego, że w mieście może się coś zmienić. Właściciel wyniósł się z miasta, gdzie zostały tylko dwa konie – stara szkapa i koń przyjezdnego. Nikt nie wie kto nim jest. Czy uda się im otworzyć sejf i zbiec z miasta?

Ostatnia historia pokazuje moc Hexa. Nie ważne w jakim jest stanie, zawsze potrafi ustawić i pozbyć się niechcianych gości. Nieprzemyślane działania przestępców skrzętnie wykorzystuje Hex. Trochę wyglądają oni jak głupcy, którzy nie znają się na własnej robocie. Działają chaotycznie, nie potrafią się porozumieć, a próba otwarcia sejfu kończy się fiaskiem. Wiadomo co dzieje się, gdy do akcji wkracza Hex. Nie ma tutaj zbędnych dialogów, akcja rozgrywa się szybko i na pewno nie doświadczycie uczucia nudy. Standardowa kreska, bez potknięć, czytelna i z dobrze dobranymi kolorami.

Piąty tom stoi na dobrym poziomie, powiedziałbym, że nawet lepszym niż poprzedni. Przedstawione historie są ciekawe, brutalne i krwawe. Na pewno nie uświadczycie uczucia nudy. Opowiadania są krótkie, szybko przez nie przechodzimy. Nie ma tutaj powiązań pomiędzy nimi, dlatego też każdy może przystąpić do lektury. Standardowe wydanie Egmontu, posiadające miękką okładkę ze skrzydełkami, niezłym nadrukiem i dobrej jakości materiałami. Polecam.

:: TYTUŁ POLSKI ::
Jonah Hex: Garbate Szczęście

:: TYTUŁ ORYGINAŁU ::
Jonah Hex, Volume 5: Luck runs out

:: SCENARIUSZ ::
Justin Gray, Jimmy Palmiotti

:: WYDAWCA POLSKI ::
Egmont Polska

:: WYDAWCA ORYGINAŁU ::
DC Comics

:: ROK WYDANIA ::
PL 2017

:: KOMIKS DOSTARCZONY PRZEZ ::

AUTOR: PASTOR